In juli en augustus blikken we (terug) naar de Summer Of Love. Verhaaltjes over verliefdheid, (verloren) liefdes en relaties, het zomergevoel en de liefde voor muziek.
Crowded House is nu typisch een band waar ik aan moest denken bij het thema Summer of Love. Neil Finn (maar ook zijn broer Tim) is meester is het schrijven van mooie liedjes, die in een paar beeldende zinnen iets kunnen neerzetten. De gebroeders Finn werden rond het album Woodface (het enige album waar ook Tim bij was betrokken) wel eens de hedendaagse Lennon/McCartney genoemd. Mooie melodieën, kleine liedjes, vaak met wel een positief gevoel. Dit was al zo bij Split Enz en ook later de Finn Brothers.
De lijn na Woodface werd doorgetrokken door Neil Finn. Zijn broer had de band alweer verlaten en met Together Alone kwam de commerciële kant van Crowded House wellicht niet terug, maar wel de mooie luisterliedjes. Een mooi voorbeeld is Fingers Of Love. Een typisch Crowded House-nummer, mooie melodie en de pakkende tekst van Neil. Zelf zei hij over de totstandkoming van dit nummer: Ik ging zitten met mijn gitaar op het balkon van het huis wat we in Jamaica hadden gehuurd. Ik keek hoe de zon onder ging met de buitengewone schittering van de zonnestralen die door de wolken kwamen.
Is dat niet een typisch voorbeeld van de Summer of Love? Zon, strand, zee en goede muziek. Hij zingt:
Color is it’s own reward
The chiming of a perfect chord
Let’s go jumping overboard
Into waves of joy and clarityYour hands come out to rescue me
And I’m playing in the shallow water
Laughing while the mad dog sleeps
And I can’t look upFingers of love move down
And I won’t be helped
Fingers of love move everywhere
Een onbezorgde liefde die hij vergelijkt met voorbeelden uit de natuur en muziek. Het komt allemaal samen in dit kleine liedje. Daar op een balkon in Jamaica.
Volg de Summer Of Love op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
Love Gang – Can’t Seem To Win
Axis – Someone
