In juli en augustus blikken we (terug) naar de Summer Of Love. Verhaaltjes over verliefdheid, (verloren) liefdes en relaties, het zomergevoel en de liefde voor muziek.
I love you the best
Better than all the rest that I meet, in the summer
Het is verdraaid jammer dat Indian Summer zo’n term is die de laatste jaren in zwang is als cliché als het in september of oktober nog eens boven de 25 graden is (net zoals ik me ook steevast elke derde maandag van januari erger aan het gedoe rondom Blue Monday). Maar ik dwaal af.
The Doors staan bekend om hun psychedelische orgelliedjes uit het begin van hun carrière en om stevige blues aan het eind (denk L.A. Woman). Ze waren echter veel veelzijdiger dan dat. Ik luister sinds mijn vroege puberteit naar The Doors en er is geen band die zo de tand des tijds kan doorstaan. Alles wat ze ooit hebben gemaakt, boet totaal niet in aan actualiteit (vooruit, The Soft Parade misschien daargelaten).
Indian Summer is een ondergewaardeerd pareltje van hun meest ondergewaardeerde elpee, namelijk Morrison Hotel. Het was een tijd waarin het met Morrison zelf niet al te goed ging: hij werd dik, zat aan de drugs en alcohol, werd gearresteerd en nog meer kommer en kwel. Na Morrison Hotel kwamen The Doors met hun legendarische laatste album L.A. Woman en je kon op deze plaat al horen dat ze de weg van de blues zouden inslaan.
Indian Summer is daar een uitzondering op: het is een prachtig, mellow liefdesliedje met de typische warme jazzklanken op gitaar van Rob Krieger.
Niks september of oktober, Indian Summer doet het ook prima als liefdesliedje in de échte zomermaanden.
Volg de Summer Of Love op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
Love Gang – Can’t Seem To Win
Axis – Someone
