De Ondergewaardeerde 30 met Arjan Snijders

De ‘Ondergewaardeerde 30’ is onze non-hitlijst en wordt samengesteld door muzikanten. Liedjes die in hun oren nog steeds ondergewaardeerd zijn.
Elke twee weken is er een nieuwe bijdrage.

Deze Ondergewaardeerde 30 hebben we een echte radioman van formaat te gast! Hij heeft in diverse rollen gewerkt voor, onder meer  Radio 3, Kink FM, 3FM en Radio 2. Zo maakte hij mooie verdiepende muziekprogramma’s, documentaires vanaf de grote festivals en was hij eindredacteur van radioprogramma’s als Schiffers.fm, De Sandwich, Het Steenen Tijdperk, Andermans Veren, De Roodshow, Simone’s Songlines en Musical Moods, Arbeidsvitaminen en Effe Ekdom.

Tevens is hij de initiator van de Gouden RadioRing en de Zilveren RadioSterren: de onafhankelijke prijs voor het beste radioprogramma en de beste presentator/ presentatrice. Bovendien maakte hij een zeer mooie 20-delige reeks over de 20 Nederlandse radiozenders die in 2002 actief waren: de roemruchte radioreeks. We hebben het over de enige echte Snijderman: Arjan Snijders!

Het meest Ondergewaardeerde liedje aller tijden volgens Arjan Snijders: Jason Falkner – Holiday (1999)

Voor deze lijst stuur ik niet iets in van Prince, waar door zijn distributiegedoe en label-ruzies honderden songs over het hoofd gezien zijn. Ook niet van David Sylvian, waar ik de mooiste stem van de niet-popmuziek in hoor en ook zijn instrumentale soundscapes raken me diep. Ook geen door een groot publiek gemiste prachtsongs van de maker van de mooiste songs van de wereld, Paul McCartney. Het heerlijke, tegendraadse, logge, zwaar in mineur staande maar o zo opzwepende Queens of the Stone Age had ik ook van alles van kunnen noemen. Nee, ik kies voor een nummer waarvan ik het een fraai voorbeeld vind van het perfecte popliedje.

Muziek waar ik na een dag van mainstream muziek, waar ik vanwege mijn werk bij de radio elke dag vele uren van consumeer, bij kan uithijgen en me kan laven aan wat uitdagender en meer prikkelende impulsen. Popmuziek boeit me het meest als er kleine verrassingen in een song zitten, dat er afslagen genomen worden die je niet helemaal zag aankomen, die je bij de eerste luisterbeurt nog niet kan doorgronden maar die je steeds boeiender gaat vinden. Heel veel Beatles-werk laten dit kunstje horen. XTC waren er ook heer en meester in. Deze artiest bezit de gave ook. In deze song vooral in het refrein.

Iedere keer als ik het hoor, moet ik het meebrullen. Mijn hart maakt een sprongetje van blijdschap als ik al die afslagen in dat refrein hoor. Zo spitsvondig, zo avontuurlijk, zo rijk. Te ingewikkeld voor een hit of airplay op de radio. Het is niet complex of gefreak, maar de song biedt gewoon te weinig houvast voor de gemiddelde luisteraar. Die hoort liever nummers waarvan je snel begrijpt wat er gaat komen en die je makkelijk kan meezingen. Liedjes met een voorspelbaar karakter, waarbij het intro je al zegt wat er de rest van de song te horen gaat zijn, wat alleen maar een opmaat is, waarna zanger een liedje brengt met twee of vier regels met dezelfde melodie en ook vaak de refreinen niet wezenlijk verschillen van de coupletten (All Along The Watchtower van Dylan, Heroes van Bowie) en de band de zelfde voorspelbare begeleiding alleen maar invult (alles van R.E.M.). Hele volksstammen gaan er goed op, maar mij verveelt het.

Jason Falkner brengt op Holiday het perfecte popliedje. Deze maakte hij in 1999, maar hij schreef er in de tien jaren ervoor al velen en bracht in 2017 met R. Stevie Moore (ook veel avontuur bij te vinden!) het album Make It Be uit. Luister naar Another Day Slips Away en je hoort dat hij het nog steeds kan. Maar in Holiday is de vorm het meest geperfectioneerd. Luister ‘m minimaal drie keer en probeer het refrein in je op te zuigen. Vele uurtjes kippenvel gegarandeerd!

Uit: Johnny Vergeet Me Niet van John Spencer. Vast met een knipoog bedoeld deze notering. Maar kom nou, wat een stompzinnige, overbodige, platte cover.

De huidige Ondergewaardeerde 30 is samengesteld uit bijdragen van Arthur Akkermans, Una Bergin, Bertolf, Peter van Capelle, Sander Evers, Bob Fosko, Anneke van Giersbergen, Marinus de Goederen, Annelotte de Graaf, Lenny Helsing, Anne-Maarten van Heuvelen, Specs Hildebrand, Jerry Hormone, Michael de Jong, Peter Koelewijn, Ben Kribben, Frans Kraaikamp, Maceál, Anouk Paus, Julian Sas, Ian Siegal, Rebecca Sier, Henk Temming, Robby Valentine, Hans Vandenburg, Rob Vunderink en Jonas Winterland.