Veel artiesten hebben er eentje in hun leven gemaakt: een ‘masterpiece’. Een nummer waarin ze zich muzikaal helemaal uitleven, een verhaal vertellen. Een liedje dat meestal langer is dan een gemiddelde single, niet per se geschikt is voor de charts en waarin de ene creatieve uitspatting de andere opvolgt. Fool’s Overture van Supertramp vind ik daar een mooi voorbeeld van, of Firth Of Fifth van Genesis.
In die categorie schaar ik ook Suite: Clouds & Rain van David Gates. De zanger maakte de plaat in 1973, vrijwel direct na de breuk met zijn band Bread, de grondleggers van een destijds volledig nieuw genre: softrock. Superromantische popliedjes in een licht rock-jasje. En hoewel de meeste nummers op het betreffende album First volgens de kenners bijna niet zijn te onderscheiden van zijn werk met Bread, viel Suite: Clouds & Rain míj in ieder geval direct op.
Met het intro wordt direct de sfeer gezet. Het zachte gehuil van de wind, de prachtige pianomelodie, de langzaam aanzwellende muziek en dan uiteindelijk die prachtige, warme stem. En terwijl de zanger zich verwondert over al het moois dat onder hem doorschiet, vliegen wij met hem mee. Gedragen door de magische klanken van het nummer, maken wij zijn nostalgische reis van dichtbij mee.
Een klap onweer. En dan is er regen… Maar terwijl de lucht dicht trekt, klaart de muziek steeds verder op. Hij is bijna thuis. Het tempo gaat omhoog om uiteindelijk te eindigen in een ultieme, instrumentale climax. Een geweldige compositie die je pakt vanaf het begin en je pas bij de laatste seconde weer loslaat.
En de compositie die door zijn fans als zijn beste plaat wordt beschouwd. Maar noch in de Top 2000, noch in de Snob 2000 is er plaats voor dit pareltje. En dat is jammer. Want dit is met recht een ‘masterpiece’.
Ik had het niet beter kunnen verwoorden!
Heel mooi bescheven, ik ben het helemaal mee eens. Bread en David Gates hebben pareltjes gemaakt en deze is inderdaad in mijn ogen een waar meesterwerk, een echt hoogtepunt van David Gates. Zulke composities komen we in de hedendaagse muziek zo goed als niet meer tegen. Dat is jammer, maar we hebben gelukkig zulke meesterwerken uit de recente muziekgeschiedenis die we herhaaldelijk kunnen afspelen.
Een van de nummers die Adje Bouwman vaak draaide in het laatste jaar van Veronica.
Geweldig mooi.Inderdaad Masterpiece.
Groot liefhebber van Bread en David Gates. Dit nummer ontroert me nog steeds als ik het hoor. Ook meteen een mooie herinnering aan mijn diensttijd in 1974 toen dit nummer regelmatig te horen was….
Meldt = ontroert
Wat mij betreft het mooiste nummer ooit gemaakt. Het is heel mooi verwoord in de tekst hierboven, het nummer sleept je op onnavolgbare wijze mee in een andere dimensie. Het is voor mij gekoppeld aan een onuitwisbare herinnering en dat maakt het nog specialer. Zag dat het wel in de alltime popclassics chart staat op 15991 in de editie van 2022. Veel te laag wat mij betreft.