Op 2 maart 1999 overleed David Ackles aan longkanker. Tweëenzestig jaar werd hij slechts. Vanaf de jaren ‘80 tot aan zijn dood was hij theaterdocent. Voor die tijd echter had hij verschillende andere carrières achter de rug. Als creatief man uit een creatief nest was hij op zeer jonge leeftijd actief als acteur. Vervolgens heeft hij scripts geschreven en muziek gecomponeerd. Maar ook zong hij zelf graag. Niet gek dus dat hij ook actief is geweest als singer-songwriter. Al was dat relatief erg kort.
Het Elektra label zag in hem een potentieel groot liedjes-schrijver en engageerde hem eind jaren ‘60 als zodanig. Geen van zijn composities werd echter door Elektra artiesten opgenomen, maar Ackles wist wel het label te overtuigen dat hij ze zelf moest gaan opnemen. Drie prachtige albums zagen zo het levenslicht tussen 1968 en 1972. Artistiek gezien was dit een majestueus succes. Commercieel gezien, niet zo.
Jammer, want als je bijvoorbeeld alleen al luistert naar het nummer Down River van zijn debuutalbum, dan smaakt dat naar meer. Een gruwelijk mooi nummer met een prachtig, doch droevig makend, crescendo. Down River bestaat volledig uit emotie en heeft een verhaal. Het gaat over een man die na drie jaar gevangenis zijn oorspronkelijke vriendin weer tegenkomt. Je voelt de pijn. Want deze Rosie had niks van zich laten horen. Drie jaar kan een eenzame langdurige hel zijn.
Hey why didn’t you write, Rosie
I stayed awake most every night
Countin’ my time babe
Oh no I ain’t mad Rosie
I know you had to mind your dad
But just a line babe
Elvis Costello en Elton John zijn bekende fans van het werk van Ackles en hebben Down River samen gespeeld. Rampzalig amateuristisch als je het vergelijkt, want Down River in de versie van Ackles zelf is superieur.
Het liep dus niet zo goed af met de singer-songwriter carrière van deze uitzonderlijk getalenteerde man. Na nog een vierde album bij Columbia Records in 1973 was het klaar met opnemen en uitbrengen. Een grote indruk op de massa heeft hij nooit gemaakt. En nog steeds wordt zijn materiaal – ondanks een kleine revival eind jaren negentig – nog niet veel beluisterd en bekeken. Recent kwam ik op YouTube eindelijk eens wat bewegende beelden van hem tegen. Het was een oud televisie-optreden. Met Down River ook nog! Ik kon mijn geluk niet op. Good To See You, David, mompelde ik.
Een prachtige video, wat mij betreft, maar ik zag dat het tot dan toe slechts 15 keer was bekeken. Ik schudde meewarig even mijn hoofd. Maar vervolgens kreeg genieten uiteraard weer de overhand.
