Walking The Dog is een Rhythm & Blues klassieker en het grootste succes van Rufus Thomas, die er in 1963 een stevige hit mee had. Door de jaren heen heeft hij veel ‘hondenliedjes’ gezongen, zoals Can Your Monkey Do The Dog, The Dog, Somebody Stole My Dog, Can’t Get Away From This Dog and Stop Kicking My Dog Around, maar ook de kip was een terugkerend onderwerp met Chicken Scratch, Do The Funky Chicken en Fried Chicken. Hij was tevens de vader van soulzangeres Carla Thomas.
Walking The Dog is een veelvuldig gecoverd lied door onder andere The Rolling Stones in het prille begin van hun carrière (1964), Everly Brothers (1966), Sandie Shaw (1969), Aerosmith (1973), Roger Daltrey (1975), John Cale (1979) en Green Day (1993). De meeste kunnen we vergeten, maar die van Aerosmith is een klasse apart. De hele band is in topvorm en zelfs volledig stoned leent Steven Tyler’s stem zich uitermate goed voor rhythm & blues.
Maar de allerbeste cover is van André Hazes. In 1989 maakte hij een album waarvan hij de inhoud zelf mocht bepalen. Het werd als een cadeau van de platenmaatschappij – waaraan hij toen 10 jaar verbonden was – gepresenteerd, maar het was feitelijk een zoethoudertje met een zeer beperkt budget waardoor te weinig tijd is genomen om de samenwerking met Herman Brood, Kaz Lux en Jan Akkerman optimaal te gebruiken. De helft van de liedjes zijn vertaald naar het Nederlands en de andere helft is in het Engels. Helaas is Hazes’ beheersing van de Engelse taal ondermaats, hetgeen afbreuk doet aan de kracht van het lied. Maar de vertaalde blues en rock & roll nummers zijn fantastisch, zoals bijvoorbeeld Volgens Mij Ben Ik Nu Getrouwd (a.k.a. Dust My Broom van Elmore James).
Het was een soort jeugddroom, dat hij altijd al had willen doen. Toen hij acht was werd hij door een buurjongen het Concertgebouw in gesmokkeld voor een bluesnacht met onder meer Muddy Waters en B.B. King, en sindsdien was hij gegrepen door de blues. Zijn fans begrepen dit – in hun ogen – experiment niet, want Dit Is Wat Ik Wil werd zijn minst verkochte album.
Hier geef ik geen stuiver voor
Ha, lekker niks want ik heb je door
Jij dacht: “Hij pikt het wel”
Maar ik ben een gokker, ik ken niet dat spelGa jij maar door
Ga jij maar lekker zo door
Als je mij denkt te bedriegen
Ben ik je nu een stapje voorDacht jij echt hij ziet het niet, haha
Maar toch tot jouw verdriet
Wist ik ‘t al weken lang
Jij trekt aan het kortste eind ben ik bang
De opzet van de clip bij Op Volle Toeren lijkt de plank volledig mis te slaan, want Hazes schreef zelden anders dan over relaties.
Tijdens het luisteren naar Rufus Thomas, moest ik onmiddelijk weer denken aan de (fantastische) muzieklessen over de popmuziek op de middelbare school. De popmuziek is ontstaan vanuit blues, waarvanuit o.a. de Rhythm & Blues en Rock’n Roll zijn ontstaan. Eén van de grappige dingen die mij is bijgebleven is dat de ‘zwarte’ artiesten in die tijd allerlei prachtige dubbelzinnigheden in hun teksten gebruikten om liedjes over seks, vrijen, enz. te maken.
‘Walking the dog’, hoort daar m.i. ook bij (wie weet nou niet hoe je een hond moet uitlaten?). “If you don’t know how to do it / I will show you how to walk the dog”. Huh huh 🙂