Een viertal jonge gasten uit Liverpool, dan heb je als beginnend bandje om historische redenen al een plusje te pakken. Rond 2004 luisterde ik veel naar het pas opgerichte alternatieve radiostation BBC6, waar dit nummer grijs gedraaid werd. Voor toekomstig gebruik heb ik toen via Napster de MP3 gedownload, want zo ging dat in die tijd. Voor The Stands waren in 2004 de voortekenen in bijna alle opzichten gunstig. Ze speelden nog vóór hun debuutalbum in het voorprogramma van The Coral en Richard Ashcroft. Werden zwaar op sleeptouw genomen door Oasis, speelden twee keer op Glastonbury.
Het debuutalbum All Years Leaving uit 2004 bevat prachtige, dromerige powerpop juweeltjes met een countryrock-sausje overgoten, in de geest van The Byrds, Gram Parsons of Teenage Fanclub. Subliem afgewerkte songs met een rafelrandje, en geen seconde langer dan nodig, getuige bijvoorbeeld Here She Comes Again, dat amper de twee minuten haalt. 12 liedjes over liefde en verlangen, van een tekstschrijver die zijn hart volgt. De toekomst leek prachtig voor The Stands in 2004. Maar helaas, het liep anders.
The Stands brachten nog een tweede album uit in de zomer van 2005, luttele dagen voor hun platenmaatschappij The Echo failliet ging. Blijkbaar gedemotiveerd door dit voorval besloten The Stands het voor gezien te houden. Wat rest voor ons, de luisteraars, is teleurstelling over het korte leven van The Stands en een handvol prachtige songs.
