Ik kende het nog niet, maar tussen al het andere dat in deze playlist voorbij kwam viel dit nummer mij direct op. Het kenmerkende melodielijntje was lekker, het liedje had een goed tempo en het verhaal was weliswaar kort, maar krachtig: in amper drie minuten werd je éven deelgenoot van het bijzonder roerige leven van dit jonge meisje.
Maar ook voor Cher zelf betekende dit liedje nogal wat. Na vier jaar van afwezigheid in de charts was ze in 1971 opeens weer volledig terug. In de Angelsaksische landen werd het een gigantische hit, met haar allereerste nummer één-notering in de Verenigde Staten en Canada. En hoewel het in óns land niet verder reikte dan de 23ste plaats, werden er wereldwijd zo’n 3 miljoen exemplaren van de single verkocht.
Het was de herstart van een indrukwekkende loopbaan. Een loopbaan waarin ze zichzelf steeds opnieuw wist uit te vinden. Ze groeide uit van een meisje dat in de jaren ’60 haar man nodig had om haar podiumangst te verbergen tot een multi-talent dat belangrijke prijzen won op vrijwel alle vlakken van de entertainment-industrie. Op haar schoorsteenmantel prijken een Emmy, een Grammy én een Oscar.
Terug naar haar muziek. Want pas na het ontdekken dit plaatje kwam ik erachter wat voor ongelooflijke carrière zij heeft gehad. Natuurlijk kende ik haar van die nummer één-hit en vreselijke Sky Radio-knaller Believe en wist ik dat ze in het verleden wat successen had gehad als duo, maar dat ze doorlopend meedraaide in de top van met name de Amerikaanse hitlijsten, daar had ik geen idee van.
Misschien moest ik daarom maar eens die omvangrijke discografie doorakkeren om meer pareltjes van het kaliber Gypsys, Tramps & Thieves te vinden.
