Als puber luisterde ik ’s avonds laat vaak naar de radio; de transistor onder het hoofdkussen, zodat mijn ouders dit niet hoorden. Radio Veronica en Radio Luxemburg, maar helaas stond de zender van AFN te ver weg. Jammer, want daar had je Wolfman Jack; de man met de rasp in zijn stem en die regelmatig wolvengehuil de ether in slingerde. Misschien wel de beste DJ ooit. Hij was een voorbeeld voor onder andere Felix Meuders.
Robert Smith’s alter ego, Wolfman Jack, is ontstaan dankzij Alan Freed; de eerste DJ die zwarte rhythm & blues draaide en de grondlegger van de rock ’n roll is. Zijn bijnaam was Moondog en tijdens de uitzendingen liet hij het gehuil van een hond horen. Smith adopteerde de bijnaam Wolfman vanwege zijn liefde voor horrorfilms en mede doordat zijn stem gelijkenissen had met die van bluesgigant Howlin’ Wolf. Jack werd toegevoegd om de naam ‘cool’ te maken; het was eind jaren vijftig een populaire uitdrukking, zoals in Ray Charles’ hit Hit The Road, Jack.
In 1963 ging hij net over de grens in Mexico aan de slag bij XERB, waar hij de beste blues, R&B en rock ’n roll de ether in slingerde. Er was juist voor deze plek gekozen, zodat ze met zenders van 250.000 Watt konden werken (vijf keer het maximum van wat in de V.S. toegestaan was): We had the most powerful signal in North America. Birds dropped dead when they flew too close to the tower. A car driving from New York to L.A. would never lose the station. In 1971 kwam er een einde aan het station, maar Wolfman Jack bezat alle banden van zijn uitzendingen en wist deze te verkopen aan vele radiostations; op het hoogtepunt was hij op 2.000 zenders in 53 landen te horen, waaronder AFN. Ook vandaag de dag is hij nog steeds op de radio te horen, ondanks dat hij in 1995 op 57-jarige leeftijd aan een hartaanval overleed; zijn programma’s worden aan Oldie-stations verkocht.
Ondanks dat hij niet kon zingen heeft hij twee albums en diverse singles opgenomen. De eerste in 1965 (Boogie With The Wolfman); de tweede (I Ain’t Never Seen A White Man) werd in 1972 een marginale succes en strandde net buiten de Top 100. De tekst daar aan tegen is – helaas – nog steeds actueel.
Diverse zangers en bands hebben een eerbetoon opgenomen, waarvan een aantal met de stem van de Wolfman Jack. De bekendsten zijn The Stampeders met Hit The Road Jack, The Guess Who met Clap For The Wolfman en Todd Rundgren met Wolfman Jack.
Full moon tonight, everything’s all right
Baby come on back to Wolfman Jack
If you want yourself a day man, well I don’t mind
You just ditch him when the sun goes down
‘Cause the moon shines bright
And everything’s all right
When the Wolfman, he creeps into town
Het lied stond op het derde soloalbum (dubbelelpee) van Todd Rundgren, waarop hij alle instrumenten en alle vocalen voor zijn rekening nam mede dankzij geestverruimende drugs en Ritalin. With drugs I could suddenly abstract my thought processes in a certain way, and I wanted to see if I could put them on a record. A lot of people recognized it as the dynamics of a psychedelic trip – it was almost like painting with your head.
