Normaal gesproken stikt het van de vliegen in de zomer, maar dit jaar kampen we met een aanzienlijke daling in de insectenpopulatie. Ondergewaardeerde Liedjes werpt zich dagelijks op als beschermer van de eendagsvliegen. De arme musici die beloftevol beginnen, maar van wie na één poging weinig tot nooit meer iets wordt vernomen.
Back Street Luv. Mijn eerste gedachte: weinig goeds, ondanks de genoemde liefde. Je wilt liefde? In een achteraf straatje? Als je maar betaalt. En dan nog, liefde? Goedkope seks of, met een beetje pech, duurbetaalde seks; jaren later bleek die infectie toch niet zomaar verholpen en gaat je centrale zenuwstelsel naar de kloten. Kortom, niet aan beginnen, maar ja, vraag en aanbod blijven nog steeds bestaan, al lijken we het hier in Nederland nu redelijk geregeld te hebben.
In 1971 was dat nog heel anders, ook aan de andere kant van de Noordzee, waar Sonja Kristina het lied van Curved Air, dat over een onzekere liefde lijkt te gaan, maar volgens mij op eufemistische wijze de triestheid van betaalde achterafseks aan de kaak stelt, naar de vierde plek van de Britse hitlijst zong. Ook de Veronica Top 40 werd bereikt, zij het korte tijd. Vier weken lang mocht Lex Harding Back Street Luv afkondigen, met plek 25 als hoogste notering. Maar, genoeg om als eendagsvlieg te boek te staan, al is dat een volkomen misplaatst etiket. De band bestaat nog steeds, inclusief Sonja K.
Voordat zij toetrad tot de band, speelde Sonja Kristina mee in de musical Hair, Londen 1968. In haar rol van Chrissy zong zij het nummer Frank Mills, dat in ons land een hit werd dankzij Bojoura. Hoewel er toen nog geen smartphones bestonden en niet elke scheet werd vastgelegd om te delen via de sociale media is er gelukkig een filmopname van Kristina gemaakt, als negentienjarig hippiemeisje dat Frank Mills nog zo graag een keer wil ontmoeten. Puur omdat ze hem leuk vindt, niet vanwege de twee dollar die ze nog van hem tegoed heeft.
Curved Air werd eind jaren zestig opgericht – eerst onder de naam Sisyphus – en wordt gezien als één van de eerste progressieve rockbands met een violist binnen de gelederen. Gitarist-toetsenist Francis Monkman was geïntrigeerd door het geluid van de elektrische viool van Darryl Way en zij begonnen Sisyphus, dat met de komst van Sonja Kristina, begin 1970, werd omgedoopt tot Curved Air, naar A Rainbow in Curved Air van minimal music componist Terry Riley (wiens muzikale invloeden je bovendien terug hoort in Propositions).
De band heeft in haar bestaan acht albums uitgebracht. Op het tweede, verrassend Second Album genoemd, staat Back Street Luv. Dat het geen vrolijke popsong is over liefde, blauwe luchten en eeuwige verbondenheid, begrijp je al bij het intro, de dreigende aanloop met de synthesizer en dan de elektrische piano voordat Sonja K. invalt. Het begint zonnig maar vervolgens is het de onzekerheid, de pure twijfel of het meisje dat wordt bezongen liefde heeft gekregen noch kon schenken. We zullen het nooit met zekerheid weten, evenzo waarom Curved Air nooit echt is doorgebroken na die prachtsingle.
Volg de eendagsvliegen op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
Billy The Kid – Loser
Johnny Guitar Watson – I Want To Ta Ta You Baby
Don Dixon – Praying Mantis
Jill Jones – Mia Bocca
Spin Doctors – Spanish Castle Magic
The Greatest Show On Earth – Real Cool World
