Normaal gesproken stikt het van de vliegen in de zomer, maar dit jaar kampen we met een aanzienlijke daling in de insectenpopulatie. Ondergewaardeerde Liedjes werpt zich dagelijks op als beschermer van de eendagsvliegen. De arme musici die beloftevol beginnen, maar van wie na één poging weinig tot nooit meer iets wordt vernomen.
Formule 1 is een grote liefde van ondergetekende. Al m’n hele leven is het iets dat mij tot in de kleinste haarvaten van m’n lijf intrigeert. Al bijna 30 jaar. Elke paar jaar gaan we in vaste bezetting met 8 man richting Spa-Francorchamps voor de GP van België. Ook dit jaar weer. Ik kijk daar nu al naar uit. De magie die Formule 1 heet. De magie die Spa-Francorchamps is.
De gezelligheid rondom de dagen op het circuit zijn minstens zo belangrijk. Evenals de muziek. Zo ook in 2009. Een nummer dat destijds veelvuldig voorbijkwam, en dat uiteindelijk zelfs een rol kreeg in de gemaakte film van het weekend, was het nummer Show Me What I’m Looking For van de band Carolina Liar. Het is wellicht moeilijk voor te stellen, maar het leek destijds niet van de radio af te slaan. Het was een prachtvoorbeeld van een radiohit. Geen schokkende hit in de hitlijsten (24ste in de Top40), maar een grijsgedraaide plaat op de vaderlandse radio’s. Bijzonder.
De band kent (ja, ze bestaan nog, naar het schijnt) een ietwat vreemdsoortige samenstelling. Alle bandleden zijn Zweeds, behalve zanger Chad Wolf, die kwam uit South-Carolina. Kijk. Weten we ook gelijk waar die naam vandaan komt. Hoe dan ook, het nummer viel gelijk goed. Het is een heerlijk, niets aan de hand nummer. En het heeft kerkklokken als instrument. Hoe stoer is dat? Ik zou zeggen, een nummer waarin je als band zijnde kerkklokken gebruikt, verdiend eeuwige roem.
Al een behoorlijke tijd had ik het nummer niet meer gehoord. Niet op de radio, niet op Spotify, nergens. Pas toen ik aan dit stuk begon, zocht ik het weer op. En verdomd jongens. Wát een verdraaid fijn nummer is het nog steeds, bijna 10 jaar later. Het doet me goed.
Van de band hebben we niets meer vernomen. Maar als ik hem weer hoor, ben ik weer terug in de auto op de prachtige wegen rondom Stavelot, Trois-Ponts en meer van zulks, in de zomer van 2009. En dat is genieten.
Volg de eendagsvliegen op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
Billy The Kid – Loser
Johnny Guitar Watson – I Want To Ta Ta You Baby
Don Dixon – Praying Mantis
Jill Jones – Mia Bocca
Spin Doctors – Spanish Castle Magic
The Greatest Show On Earth – Real Cool World
