Normaal gesproken stikt het van de vliegen in de zomer, maar dit jaar kampen we met een aanzienlijke daling in de insectenpopulatie. Ondergewaardeerde Liedjes werpt zich dagelijks op als beschermer van de eendagsvliegen. De arme musici die beloftevol beginnen, maar van wie na één poging weinig tot nooit meer iets wordt vernomen.
De naam klinkt als een energiemaatschappij, Pacific Gas & Electric. Ik zie de bestelbus al voor de deur staan om de meter op te nemen. Nadat is aangebeld en je je hoofd naar buiten steekt zwaait de auto aan de achterzijde open en begint de band te spelen: Are you ready, are you ready? Well, fuck, I am, ga je gang. Vergeet de gasleiding, vergeet de meter. Dit is pure electricity. Wat een nummer!
In de nazomer van 1970 stond het op 2 in de Top 40. De toppositie werd net niet behaald. Het was die éné grote hit die hen hier in Nederland het predicaat eendagsvlieg opleverde. Een verder niet meer geziene en gehoorde vlieg uit de Pacific. Toch hebben ze meer gedaan dan Are You Ready. Er werden tussen ’68 en ’71 vier langspeelplaten door deze rhythm & bluesband uitgebracht en een negental singles, maar die werden hier, op die éné na, helaas niet opgepikt.
Are You Ready is eigenlijk een gospel, al had ik dat toentertijd niet in de gaten. De inleidende zang – over oorlog, stervende mannen en huilende vrouwen – begeleid door de woohoo-zangeressen van The Blackberries, leidt naar, jawel, his throne. Zijn troon. En dat is dus de vraag, of je daar klaar voor bent. Klaar voor Zijn liefde. Nee dus. Ik niet. Wat mij aansprak was het dansbare ritme – ik zette mijn eerste schuchtere danspassen op klassenavonden – en vooral die lange gitaarsolo. En ja, ook het repeterende zanglijntje are you ready. Niet de vraag waarvoor.
Die gitaar, daar geloofde ik in, al bekeerde ik snel tot de toetsen van het orgel. Nu, jaren later, geloof ik nog steeds niet in die God. Wel geloof ik al mijn hele leven in muziek en beleid ik dat door er dagelijks naar te luisteren, erover te schrijven en wekelijks met mijn broeders van The Spectacles zelf muziek te maken. Zo is voor als alle muzikanten de zaal, van kroeg tot stadion, de gebedsruimte. Daar vindt de mis plaats, daar daalt de heilige muzikale geest neder, maar zonder bekeringsdrang. Wil je aansluiten dan ben je welkom, ten minste, als je er klaar voor bent.
Volg de eendagsvliegen op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
Billy The Kid – Loser
Johnny Guitar Watson – I Want To Ta Ta You Baby
Don Dixon – Praying Mantis
Jill Jones – Mia Bocca
Spin Doctors – Spanish Castle Magic
The Greatest Show On Earth – Real Cool World
