Ik ben gek op liedjes die echt een verhaal vertellen. Het is alsof je een goed boek leest: ademloos word je meegezogen in de verbeelding van de schrijver. En ja, natuurlijk kan dat ook met instrumentale muziek: bij sommige liedjes van Air of The Alan Parsons Project zie ik ook hele speelfilms voorbijtrekken.
Maar ik heb het hier over gezongen verhalen, waarin muziek en tekst elkaar versterken en je meenemen naar een andere wereld. De betere singer-songwriters zijn hier erg goed in. Denk maar aan Millworker van James Taylor of The River van Bruce Springsteen.
Zulke liedjes verwacht je niet direct bij een band als The Police. Toch vind je op hun album Synchronicity het nummer Tea In The Sahara. Dit is een verhalend liedje bij uitstek en dat is trouwens geen wonder, want Sting haalde de inspiratie voor dit nummer uit de roman ‘The Sheltering Sky’ van Paul Bowles.
Het gaat over drie zussen met een vreemde obsessie. Ze benaderen een jongeman die hun wens in vervulling kan laten gaan. Je raadt het al, hun wens is om een keer thee te drinken in de Sahara. En ja, de jongeman gaat in op hun voorstel, hij zal hen er naartoe brengen met zijn vliegtuig. Deze trip groeit uit tot een jaarlijkse traditie: the same place every year.
Maar op een keer wachten ze tevergeefs op het vliegtuig dat hen weer terug zal brengen: would he ever come back? Het antwoord is nee, het loopt slecht af met de zussen:
But he’d never return
So the sisters would burn
As their eyes searched the land
With their cups full of sand
Dit is zo’n nummer waarbij de muziek naadloos aansluit op de tekst. Samen creëren ze een beklemmende sfeer, die diepe indruk maakt. Op mij althans.
