Our God looked down what did He see
The work of His mighty hand
Saying if this world should end it wouldn’t hinder me
As I contemplate the works of man
De wereld is de afgelopen honderd jaar gigantisch veranderd. Mijn vader was 10 jaar toen de laatste paardentram uit het straatbeeld verdween. Woonhuizen waren klein en hadden in de regel één kolenkachel in de woonkamer. De wekelijkse poetsbeurt gebeurde in een teil met verwarmd water. Voor de gewone man was er in het weekend een stukje vlees. En zelfs deze ‘luxe’ werd afgenomen toen door de gebruikelijke hebberigheid van banken de Beurskrach van 1929 hele volksstammen tot armoede veroordeelde. Koud bekomen van deze klap en midden in de economische wederopbouw kwam oom Adolf langs om zijn wereldmacht op te richten. Na de oorlog hebben de gewone man en arbeiders het land weer opgebouwd. Niet alleen in Nederland; ook in het plat gebombardeerde Europa. Dankzij Drees kwam er een AOW, zodat de senioren na 45-50 jaar noeste arbeid niet in armoede op hun dood hoefden te wachten. De televisie deed haar intrede.
I made man and woman I gave them simple tools
And all the charming creatures to keep their company
But they desired of things that was against the miles
And television was the worst of all
En steeds sneller nam de technologische vooruitgang bezit van het dagelijks leven. Zo snel dat het voor de meesten niet bij te houden was (en is). Het leven haalde hen aan alle kanten in, als in een eendje op de snelweg. Tu quoque, fili mi? Ja, ook ik merk dat de ontwikkelingen soms aan mij voorbij gaan. Niet uit desinteresse, maar vaak meer in handigheid. Zet me achter een PC met problemen en ik los het uiteindelijk wel op. Maar waarom moet mijn televisie-afstandsbediening 2.178 functies hebben, terwijl ik er eigenlijk maar 5 tot 8 gebruik? En o wee, wanneer je per ongeluk op het pokkending gaat zitten. De laatste keer ben ik een kwartier bezig geweest de orde te herstellen. Wanneer ik dit dan tegen mijn zoon zeg gaan de ogen rollen en zucht hij dat ik een selectieve digibeet ben. Maar ja, hij is er mee opgegroeid, drukt op een paar knopjes en de boel is geïnstalleerd. In mijn jeugddagen was ik zelf de afstandsbediening, had de telefoon een draaischijf en was het belangrijker dat de naald van de pick-up op de juiste plaats in de groef viel.
De wereld verandert. Logisch, maar het lijkt wel of de hebberigheid een steeds grotere rol gaat spelen. Of is elke schaamte gewoon verdwenen en is het daarom tegenwoordig schering en inslag dat er weer schaamteloos gefraudeerd wordt over de ruggen van de burgers? De bankencrisis is nu 10 jaar geleden, maar het is business as usual. De bonussen vliegen ons weer om de oren. En natuurlijk, veel mensen hebben voordeel bij de economische groei, maar minstens zo veel mensen voelen nog dagelijks de gevolgen van de hebberigheid van de banken en de onbekwaamheid van de politici.
In 2011 kwam Ry Cooder met zijn meeste politieke album: Pull Up Some Dust And Sit Down. Allerlei muziekstijlen komen voorbij: blues, folk, ragtime, reggae, norteño, rock, en country. Een zwaar onderschat album dat hem een aantal awards opleverde, maar geen commercieel succes. Wellicht had hij een open zenuw in de Amerikaanse samenleving geraakt, want in Europa waren de verkopen aanzienlijk beter. Cooder zingt onder andere over de banken en de politici ten tijde van de crisis, de wijze waarop met illegale immigranten wordt omgegaan, de onmogelijkheid van de American Dream, de Iran-oorlog en satire over God en dat de hemel uitsluitend voor de rijken is.
It’s a humpty dumpty world a humpty dumpty world
A ball of confusion spinning around and around and around
I thought I had built upon a solid rock
But it’s just a humpty dumpty world
God kijkt naar beneden en beziet zijn creatie en kan onmogelijk tevreden zijn. De mens heeft er een zooitje van gemaakt.
Een waarschuwing! In de clip zitten een beeld waar ik onpasselijk van werd.
