Vorig jaar had ik contact met Ian Siegal in verband met zijn bijdrage aan onze Ondergewaardeerde 30. Ik vroeg hem wat zijn drie favoriete eigen liedjes zijn. My best 3? No idea! Maybe Falling On Down Again, Wasted Freedom….and one of the new ones i wrote for the upcoming album! Ik vertelde hem dat ik Wasted Freedom een Woody Guthrie-gevoel vond geven. I was going for Kristofferson, but I’ll take Guthrie!
Een veelvoorkomend misverstand is dat Siegal uitsluitend blues maakt, maar hij bestempelt zijn muziek als Americana, Soul en Rock & Roll. Zo ook Falling On Down Again: een mix van soul, blues, gospel en folk.
Waarom Falling On Down Again? Falling Down was written back in ’93. I think after seeing an inspiring concert followed by an even more inspiring chat with my friend and hero Big George Ross Watt; the greatest thing that ever happened to the blues in this country (U.K.). It wasn’t about him though, more about lots of older people I was around at the time, who were struggling with life.
There’s a man in a mess
The cross he wears is hurtin’
They can’t understand the pain
Siegal was toen een jonge twintiger, maar ik realiseerde me dat de jaren negentig voor de meesten een decennium van economische groei en welvaart waren. Het kon niet op; de beursen schoten omhoog en de snelle jongens verdienden goud geld. Ook de politiek en overheden wilden een graantje meepikken en de belastingen stegen mee en er werd gespeculeerd met grondprijzen. Maar de senioren begrepen niets van het onzichtbare geld en de nieuwe technologieën en zagen de portefeuille maandelijks steeds eerder de bodem bereiken. Feitelijk is hierin niets veranderd, want de veranderingen in de maatschappij zijn enorm en vooral (te) snel.
Falling On Down Again
On the stony ground again
Overdreven? Ik zal een voorbeeld geven. Vlak na de eeuwwisseling kwamen mijn vrouw en ik vaak in Hongarije; zo’n 120 kilometer ten Oosten van Budapest. Tiszafured, een klein plaatsje aan een groot meer dat desalniettemin het middelpunt voor de hele omgeving was. In die dagen kon je daar met 2 personen heel uitgebreid en kwalitatief goed dineren met bier en wijn en was de rekening minder dan (omgerekend) € 10. Vijf jaar later was Hongarije tot de E.U. toegetreden en was de prijs meer dan verdubbeld; de kwaliteit sterk verminderd en de porties kleiner. Waar vroeger de mensen in de rij stonden waren nu de tafels onbezet. De senioren daar waren inmiddels verplicht om van de schamele opbrengst van hun moestuintje te eten en hun kippen te slachten. Ze leefden door de stijgende kosten in pure armoede met soms zelfs nog een plee in de tuin, want er was geen geld voor modernisering. De gepensioneerden die nog konden, moesten werk zoeken om hun schamele inkomen aan te vullen. De verhalen waren schrijnend en als gevolg van hun uitzichtloze situatie was er veel sprake van (zelf gestookte) alcoholmisbruik. De enigen die profiteerden van het geld dat de E.U. in de regio pompte waren de gezaghebbenden en de topambtenaren, die ineens in grote auto’s rondreden en huizen lieten bouwen. De Hongaarse ouderen en arme mensen kijken in de gitzwarte diepte en hebben geen idee wat ze moeten doen om de ijskoude winters door te komen. En hoe ze de stijgende belastingen en kosten kunnen ophoesten. We zagen letterlijk de wanhoop in hun ogen. Ik voel een intens medelijden voor hen.
Nederland behoort tot de rijkste landen ter wereld en toch moeten steeds meer mensen bij de voedselbanken aankloppen en een beroep doen op de schuldsanering. Sommigen komen nooit uit deze vicieuze cirkel, omdat een opleiding voor hun kinderen onbetaalbaar gaat worden. Er komen hele groepen met onopgeleiden, die kansloos op de arbeidsmarkt zullen zijn met als gevolg….Afijn, vul het zelf maar in.
Falling On Down Again gaat over deze mensen. Over proberen, over vallen en opstaan.
Hoe vaak kan je opstaan, nadat je weer neergegaan bent? Ik kan het niet vertellen, want ik mag mij gelukkig prijzen financieel nooit in die situatie te hebben gezeten. En ik hoop dat tegen de tijd dat ik van mijn oude dag mag gaan genieten mijn pensioenverzekering een waarde heeft waarmee de som van de afkalvende AOW en de alsmaar stijgende (lokale) belastingen aangevuld kan worden. En dat Europa geen greep in de pensioenkas heeft gedaan. En dat de banken niet de zoveelste crash veroorzaakt hebben. En….
Laten we over 10-15 jaar nog eens hierover bloggen in de hoop dat ik niet tot de groep toegetreden ben waarover in Falling On Down Again gezongen wordt.
