Vier gulden en vijfentwintig cent. Ik telde het geld uit: één rijksdaalder, één gulden en drie kwartjes. Mijn spaarpot zette ik terug op mijn nachtkastje. Het was er eentje in de vorm van een reclamezuil met een gleuf in het dakje. Gekregen van de Boerenleenbank bij het aangaan van een Zilvervloot spaarrekening. Elke week ging mijn zakgeld erin. Nu eruit. Met de munten in mijn portemonnee wandelde ik naar het Damplein in Leidschendam. Daar bevond zich ELDAP, een winkel in elektrische apparatuur en witgoed. En een platenafdeling.
Met een licht opgewonden gevoel opende ik de deur, want ik gaf niet elke week mijn spaargeld uit. De zuinigheid was van jongs af aan bijgebracht. Tussen de wasmachines, centrifuges, mixers en televisies door liep ik ietwat schuchter naar het achtereind van de winkel. Daar bevond zich de bak met singels en elpees. Ik doorliep het beperkte aanbod en ja, gelukkig, daar stond ie toch, He’s Gonna Step On You Again van John Kongos. Ik rekende af en ging op huis aan, zette het grijsrode pick-upje op het juiste toerental en liet de naald zakken.
Ik had het nummer meermaals op de radio gehoord en wilde het graag hebben. Ook al kostte een plaatje in die tijd een godsvermogen. Het inheemse getrommel, de wat spannende manier van zingen, de rockende gitaar. Zeker geen stereotiep Top 40-nummer. Een andere sound, een andere opbouw. De tekst ging langs mij heen. Wist ik veel. Ik herken het nu als een protestsong. Een geluid tegen de blanke bezetter van Zuid-Afrika die de oorspronkelijke bewoners uitbuit, opnieuw. Keer op keer.
Zuid-Afrika, omdat John Kongos daarvandaan komt, zelf nazaat van een blanke immigrant. Tja, afkomst heb je niet voor het kiezen. Hij had daar al redelijk succes met Johnny Kongos and the G-men, voordat ie in Engeland zijn geluk ging beproeven. Met zowel He’s Gonna Step en opvolger Tokoloshe Man bereikte hij de vierde plek in de Britse hitlijst. Ook het album met beide nummers erop had succes, maar daarna verdween hij achter de schermen als producer en componist. Zo stond Sylivie Vartan in 1976 twee weken nummer één met haar versie van zijn Ride the lightning: Qu’est Ce Qui Fait Pleurer Les Blondes. Maar om daar nou blij van te worden?
Dankzij The Happy Mondays werden we in 1990 weer herinnerd aan zijn bestaan met hun uiterst dansbare Manchestersound-versie van He’s Gonna Step On You Again, Step on. En nu? Zijn vier zoons zitten in een band, kortweg Kongos, die eerlijk gezegd klinkt als een 21ste eeuw uitgave van hun vader. Zeker niet onaardig, maar het zal mij Zuid-Afrikaanse worst wezen. Ik koester bovenal dat 45-toerenplaatje, gekocht van m’n bij elkaar gespaarde zakcentjes, ergens in de vroege zomer van ’71. In gedachten leg ik ‘m weer op de pick-up.
