Waar kennen we Mumford & Sons ook alweer van?
Mumford & Sons klinkt als een oud folkgroepje uit Ierland maar in werkelijkheid zijn het ‘gewoon’ jonge kerels uit Londen. In 2009 braken ze door met hun instant klassieke album Sigh No More. Waarvan ze nog best wat hitjes scoorden (vooral in een tijd waarin folk niet echt op een warme belangstelling kan rekenen): Little Lion Man en The Cave waren met name succesvol.
Waar niet meer van?
Hoewel er geen enkel slecht nummer op Sigh No More staat, blinkt de plaat niet uit in variatie. De sfeer en opbouw van de nummers lijkt steeds sterk op elkaar. Ook de thema’s zijn weinig verrassend: liefde, geloof, vriendschap.
Eén liedje springt er wat mij betreft uit en dat is Dust Bowl Dance. Een grimmig, onheilspellend nummer dat door je snijdt. En het beukt en het schuurt. Als je wilt weten wat ik daarmee bedoel, luister maar eens.
Het dromerige akkoordenschema in het begin zou nog kunnen doen vermoeden dat we weer met een liefdesliedje te maken hebben, maar als je naar de tekst luistert blijkt al gauw dat het gaat om de wraak van een verstoten zoon aan zijn vader. Het eindigt met de onvermijdelijke moord op de vader.
Well yes sir, yes sir, yes it was me
I know what I’ve done, cause I know what I’ve seen
I went out back and I got my gun
I said, “You haven’t met me, I am the only son”
