Ik was nooit van het kopen van albums van één artiest. Het viel eigenlijk altijd tegen. Te veel van hetzelfde of juist hele andere liedjes die ik dan weer níet leuk vond. Maar ik was wel blij toen mijn vaste muziekmaatje Music For The Jilted Generation had aangeschaft. Het album betekende in 1994 de definitieve doorbraak voor The Prodigy. Er stond dan ook veel goed materiaal op.
No Good (Start The Dance) kenden wij toen al en dat was voor mijn maat de voornaamste reden geweest dat hij die CD had gekocht. Maar de opvolger van deze enorme hit mocht er óók zijn. Voodoo People vond ik gewéldig! Ik hoorde het plaatje alleen nooit op de radio. Vooruit, het was dan ook misschien wel niet zo’n grote hit als de eerste single van het album maar toch… zó weinig airplay verdiende het nou ook weer niet.
Net als het Nederlandse publiek was ik het nummer daarom alweer lang vergeten, toen ik in 1997 de hardcore verzamelaar 2 Hard 2 Handle, volume II kocht. En opeens was daar dat fijne themaatje weer: het bekende synthesizersoundje dat voor mij het liedje maakte. Alleen dan ‘on steroids’ door de 2H2H Crew (2 Hard 2 Handle Crew). Maar het zorgde er ook voor dat ik het origineel weer opzocht op mijn cassettebandjes. En wát een fijn nummer blijft het toch. Het bijzondere is ook: niet alleen ik als house-fan houd ervan, maar ook de liefhebbers van het alternatieve genre kan het bekoren, getuige de hoge notering in de Snob 2000. Een keuze waar ik het alleen maar mee eens kan zijn.
