Ja. 2017 was weer een jaar dat fijn in het teken stond van mijn grootste muzikale helden; Elbow. In februari kwam hun zevende studioalbum uit. Het was hun eerste zonder drummer Richard Jupp, die de band verliet om zich op andere dingen te richten. Dat deed een beetje pijn, maar met z’n vieren maakten ze dit album dat alle onzekerheid in één keer weg wist te nemen. Wat een plaat was dit weer zeg. Man.
Daarnaast werd er een tour aangekondigd die ook Nederland aan zal doen, twee keer zelfs. In een fatsoenlijke zaal, niet op een festival. Als afsluiter mochten ze dit jaar de soundtrack onder de Britse John Lewis kerstcampagne verzorgen, wat aan de andere kant van de Noordzee nogal een ding is. Elbow koos voor een cover van Golden Slumbers. En dat past perfect. De Beatles klassieker kreeg nieuwe energie.
Niet zo gek dat ik ook dit jaar weer koos voor Elbow in mijn Snob 2000 eindlijst. Voor mij was dit één van de weinige zekere keuzes. Het nummer This Blue World in het bijzonder. Eén van mijn favoriete Elbow nummers. In 2014, toen het album The Take Off And Landing Of Everything uitkwam, werd ik weggeblazen door de opener This Blue World tijdens het afwassen. Met beide handen in het warme sop, de afwasborstel met de rechter omklemmend, stond ik vanaf seconde één genageld aan de grond. Het moet minuten geduurd hebben. Wat ik hoorde joeg een emotionele koude rilling door m’n lijf. Wat was dit mooi. Wat was dit goed. Wat was dit precies waarom ik zo zielsveel van Elbow hield.
Nog nooit heb ik, voor of na dit album, eenzelfde op zoveel verschillende niveaus ontroerende albumopener gehoord als This Blue World. Het nummer is niet alleen muzikaal gezien van een zeldzame schoonheid, maar zeker ook tekstueel. Maar goed, dat is voor de regelmatige Elbow luisteraar natuurlijk ook geen verrassing meer.
When all the world is sucking on its sleeve.
You’ll hear an urgent morse in the gentle rain.
And if you plot your course on the window pane.
You’ll see the coldest star in the arms of the oldest tree.
And you’ll know to come to me…
Het nummer klopt gewoon. In alles. In 2015 kwam het nummer nieuw de Snob 2000 binnen op plaats 877. Een mooi uitgangspunt. Het jaar daarop, afgelopen jaar, zakte hij weg naar plaats 1105. Dit jaar is hij gelukkig weer een stuk gestegen, naar plaats 958. En terecht. Deze plaat hoort thuis in de top 10. Ik heb weinig te wensen als het op muziek aankomt, maar deze plaat hoort toch echt een keer op één thuis. Laten we afspreken hier volgend jaar werk van te maken. This Blue World van Elbow. Zet er voor 2018 alvast maar een kringetje omheen.