Hans Vermeulen overleden las ik gisterenavond op Teletekst. Onmogelijk was mijn eerste gedachte, want 30 oktober was hij nog actief op zijn facebookpagina. Hij vertelde dat hij zijn broer, Jan, en zijn vader miste. Onwillekeurig komt de vraag boven drijven of hij soms zijn sterfelijkheid aanvoelde? Hoe dan ook, ineens was het over en sluiten. Veel te jong, natuurlijk.
Hij was een aimabel mens. Wars van sterallures, die veel mindere goden menen zich te moeten aanmeten. Ik heb een aantal maal contact met hem gehad. De eerste keer was vorig jaar in mei voor een bijdrage aan de Ondergewaardeerde 30, waar hij zonder lang na te hoeven denken direct een favoriet lied aanleverde. Een maand later even kort over Capital Punishment en in mei van dit jaar over zijn meest onderschatte lied: Teygo Makandra met Ruth Jacott.
Aangezien ik maar een decennium achter hem zit ben ik opgegroeid met Sandy Coast mede doordat ik van Haagse origine ben. Bands uit mijn jeugd uit de regio hebben altijd een streepje voor. Iedereen heeft zijn voorkeur, tenslotte. Los van de bekende hits vind ik bijvoorbeeld dat de albums From The Workshop (1968) en Shipwreck (1969) met het gelijknamige titelnummer ongelofelijk ondergewaardeerd zijn. Heerlijke psychedelica van achter de duinen.
Qua liedjes heeft Hans een aanzienlijk oeuvre opgebouwd met Sandy Coast, Rainbow Train en solo. En niet alleen als zanger en componist, maar ook als begeleider en producer van anderen.
Na Sandy Coast en Rainbow Train maakte hij in 1982 een Nederlandstalige soloplaat, getiteld Ik Dacht Het Wel met de schitterende ode aan zijn toenmalige vrouw, (Hilde) Dianne Marchal. Helaas strandde het huwelijk uiteindelijk en na een emotioneel en financieel rottige periode in zijn leven vertrok hij in de jaren ’90 naar Thailand waar hij zijn tweede vrouw ontmoette, zangeres Jariya Chatsuwan, die een grote hit zou scoren met een adaptatie van The Eyes Of Jenny. Van tijd tot tijd kwam hij nog even terug in Nederland voor een optreden. Ook in december had hij het één en ander gepland.
Foto: met Rinus Gerritsen
Waardering , respect is hier het woord en ook trots dat ik hem gekend heb en zijn muziek. Terecht een ingetogen emabele man waar ik tegen op keek als muzikant en ook Jan zijn broer ik speel ook basgitaar etc.. maar pikte van zijn kunnen ook een graantje mee om het nog beter te kunnen. Er blijft een leegte achter.. maar die wordt gecompenseerd door zijn composities, muziekstukken en mooi songs…. vergeten doen we hem nooit….