Tegenwoordig is het iets gemakkelijker om te vertellen dat je zowel van vrouwen als mannen houdt en daar een sexuele relatie mee hebt. Begin jaren zeventig zag de wereld er anders uit. In Engeland en Wales is pas in 1967 de homowet geschrapt, waardoor homoseksualiteit uit de illegaliteit kwam. Helaas werd er onder de IJzeren Dame in 1988 een wet aangenomen, die als een soort kuisheidsgordel het bespreken van homoseksualiteit in scholen en openbare instellingen verbood. Misschien hoopte ze dat door het niet bespreekbaar te maken het ‘probleem’ vanzelf oploste. Een houding uit de dertiger jaren, die toen helaas resulteerde in de deporatie van miljoenen mensen waaronder homosexuelen.
David Bowie gaf in 1972 in een interview toe dat hij biseksueel was, evenals zijn toenmalige vrouw Angie overigens. In hetzelfde jaar komt John, I’m Only Dancing uit. Officieel bedoeld voor Ziggy Stardust, maar uiteindelijk slechts als een single uitgebracht. Het lied gaat over een homostel, waarvan de verteller met een meisje danst en zijn partner probeert te overtuigen dat hij geen andere intenties heeft.
John, I’m only dancing
She turns me on, but I’m only dancing
She turns me on, don’t get me wrong
I’m only dancing
In Engeland behaalde het de 12de plek. Eenzelfde positie als in 1979 toen het in een (afgrijselijke) disco-versie nogmaals uitgebracht werd als John, I’m Only Dancing (Again). Het originele lied werd niet in de V.S. uitgebracht, want de platenmaatschappij vond het te riskant voor de tere oortjes van de luisteraars aldaar. Pas met de verzamelaar ChangesOneBowie kreeg het lied daar bekendheid.
In 1973 nam hij een nieuwe krachtiger versie op met sax, dat van alle uitvoeringen mijn favoriet is.
https://www.youtube.com/watch?v=jQ1654KEkrc
