Onlangs las ik een kort bericht van een muzikant die zijn net uitgebrachte CD aan een krant aanbood in de hoop en verwachting dat ze een recensie zouden schrijven. Tot zijn stomme verbazing wilde ze dat wel doen mits hij € 70 wilde betalen, want – zo werd gemeldt – er is op dit moment vrijwel geen dagblad meer dat recensies over concerten of albums publiceert. De professionele recensenten die bij dagbladen werkzaam waren, worden niet meer door deze instanties betaald en dus wordt de rekening bij de musici neergelegd. Hoernalistiek?
Ik heb door de jaren heen van tijd tot tijd recensies geschreven en deze mogen kritisch zijn, maar dienen altijd de positieve kanten van een album of concert te belichten. Het perfecte album komt zo wie zo niet vaak voorbij, en de musici steken hun hart en ziel in het product. Natuurlijk, alles valt en staat ook bij de persoonlijke voorkeur of smaak van de schrijver. Ik heb bijvoorbeeld weinig tot niets met rap en hiphop, dus ik zou een collega-blogger mét interesse in deze stijl vragen het schijfje te beoordelen. Overigens hebben Nederlandse en Belgische acts bij mij een streepje voor, want de buiten-landers krijgen toch wel aandacht in de nationale pers.
Daarom was ik verbaast te horen dat het eerste album van No1408, Vuilwater, een ronduit slechte recensie kreeg. Doe het dan helemaal niet. En onterecht, want na het beluisteren (op Spotify) vond ik het een prima debuutalbum. Wellicht had een extra rustig nummer een meerwaarde gebleken, maar dat is mijn mening. Persoonlijk heb ik wel wat metal in de kast staan. Ik vind het genre wel goed, maar (net zoals klassieke muziek) pas echt lekker in kleine partjes. Een heel album consumeer ik dus verdeeld over meerdere uren en soms dagen. De topnummers komen dan vanzelf boven drijven.
Terug naar het verhaal….Vuilwater werd door een dame die van tijd tot tijd recensies voor VPRO’s 3 voor 12 (over voornamelijk Gelderse bands) schrijft compleet neergesabeld. Onduidelijk wordt waarom (anders dan saai), zodat er slechts gegist kan worden naar de ware reden. Wellicht was het niet haar ‘cup of tea’, maar vreemd genoeg krijgen alle bands uit haar woonplaats Nijmegen en het naburige Arnhem geweldige recensies. Misschien omdat ze zelf ook bassiste in een Nijmeegse punkrockband is? Ons kent ons? Of was het jaloezie, omdat No1408 een volle agenda heeft en zelfs airplay in de V.S. en Nieuw Zeeland krijgt? Dan zal ze helemaal pissig op Heidevolk zijn; een andere Nederlandstalige metalband uit Gelderland met mondiaal succes.
No1408: We zijn nogal nuchter in zulke dingen en beseffen ook heel erg goed dat we gewoon ‘underground’ zijn en die positie bevalt ons zeer goed. Onze passie ligt puur bij het live spelen. De rest er omheen is leuk maar eigenlijk verder gewoon bijzaak. We moeten er trouwens niet aan denken om in de Nederlandse Top40 te staan; als je ziet wat daar in staat, dan passen wij met onze koppen er niet tussen.
No1408 komt uit Doetinchem en zingt in het Nederlands met een vleugje Achterhoeks. Ze wilden een naam hebben die niet direct aangaf in welke taal ze zouden zingen. Bovendien zijn ze allen Stephen King-fans zijn en dus kwam No1408 uit de bus rollen. Een tweede album staat op stapel, maar omdat ze geen beroepsmusici zijn en allen overdag moeten werken voor het brood op de plank heeft één en ander vertraging opgelopen. Bovendien hebben ze een volle agenda tot in 2018, dus de weekenden zijn ook gevuld. Het is niet zo dat we nu puur op Vuilwater teren, want we blijven nieuwe tracks schrijven en die vinden ook snel een plek op onze setlist. Het album komt, maar eerst gaan we nog een aantal nieuwe singles opnemen en veel live spelen. We kunnen wel verklappen dat we over 2-3 maanden een nieuwe single met video uitbrengen. Misschien wordt het wel een maxi single met wat extra live tracks.
Kennelijk had de slechte recensie dus geen effect. Alhoewel…..ze waren toch wel kakstaonde, maar konden er uiteindelijk smakelijk om lachen. Ze zijn tenslotte de kwaadste niet, en besloten er een liedje over te maken: Razernij. In minder dan een uur schreven ze de tekst vanuit het perspectief van de recensent. De opname ging heel soepel; we hebben het nummer live ingespeeld, om technische redenen zijn de solo en zang later opgenomen. Al met al leverde haar relaas ons een leuke track en veel optredens op. Het lied stond zelfs aan de wieg van een heus festival: Razernij in de Gaanderhei. Daar hebben we nu twee keer als hekkensluiter gestaan.
Dan richt ik mijn pijlen
spuw het gif gevulde woord
Al dat niet past in mijn vooroordeel
moet in de kiem gesmoordZit om aandacht zeer verlegen
Voor m’n falen zul je lijden
Heel de wereld zit me tegen
en ik, ik trek ten strijdeIk ben de kwaadste
ontsteek in razernij
Ik ben de kwaadste
buig of barst voor mij
Ik ben het er niet mee eens dat een recensie altijd op het positieve moet fcussen. Ook een buitengewoon negatieve recensie kan en mag, op voorwaarde dat je beschrijft waarom. Als iemand uit een negatieve recensie van mij opmaakt dat het wel een album voor hem of haar is, ben ik óók tevreden.
Soms moet je concluderen dat een muzikant misschien zijn best heeft gedaan, maar dat het er echt niet uitkomt (Queen en Paul Rodgers vind ik een mooi voorbeeld) en soms is een muzikant domweg veel te snel tevreden geweest met wat er is uitgebracht – Glenn Danzig heeft daar een handje van. Dan focussen op het positieve is het besodemieteren van de lezer, als je het mij vraagt.