The Lovin’ Spoonful/Joe Cocker – Darling Be Home Soon

Toen ik nog piep was luisterde ik dagelijks (en veel) naar de radio om de nieuwste plaatjes te ontdekken. En natuurlijk de oude gouden liedjes, zoals Summer In The City van The Lovin’ Spoonful. Hun andere hits zouden nog een decennium onbekend blijven, totdat ik een ‘greatest hits’ van ze aanschafte en toen bleek dat veel meer bekende deuntjes van hen afkomstig waren, zoals Darling Be Home Soon. Het lied komt van de door John Sebastian gecomponeerde soundtrack voor de Francis Ford Coppola-film You’re A Big Boy Now (1967) en zou een bescheiden hit worden. Het is misschien één van de mooiste liefdesliedjes ooit gezongen vanuit het gezichtspunt van de rondreizende zanger. Een lekkere opbouw met strijkers en koperwerk. Een klassieker.

A quarter of my life is almost past
I think I’ve come to see myself at last
And I see that the time spent confused
Was the time that I spent without you
And I feel myself in bloom

So darling be home soon
I couldn’t bear to wait an extra minute if you dawdled
My darling be home soon
It’s not just these few hours but I’ve been waiting since I toddled
For the great relief of having you to talk to

https://www.youtube.com/watch?v=COqG8Tvfuvc

Zanger en gezicht van de Lovin’ Spoonful, John Sebastian, had in zijn jongere jaren het geluk aan zijn kont hangen, want medio jaren zestig kwam hij per ongeluk in contact met The Mamas & The Papas, waarvoor hij de tekst van hun hit Creeque Alley schreef. In 1969 was hij naar Woodstock als toeschouwer gegaan, maar werd door de organisatie gevraagd een akoestische set te spelen omdat ze – na de regenbui – tijd nodig hadden om het podium watervrij te maken voor Santana. Hij zou vijf liedjes spelen, waaronder het epische I Had A Dream en Darlin’ Be Home Soon.

Hij deed veel sessiewerk. Hij speelde mondharmonica op Roadhouse Blues en diverse albums van The Doors, en op Gordon Lightfoot’s album If You Could Read My Mind. Eind jaren zestig werd hij door Crosby, Stills & Nash gevraagd het vierde lid te worden, maar hij wees het aanbod af waarna Neil Young ten tonele verscheen. In 1976 had een nummer 1-hit met Welcome Back; het thema voor de gelijknamige sitcom.

Natuurlijk is het lied door de decennia heen met regelmaat gecovered, maar de meeste zijn teleurstellend of gewoon een matige kopie van het origineel. Gelukkig zijn er altijd uitzonderingen op de regel, zoals de uitvoering van Slade op Alive! Uit 1972 (hier). Zij gooiden stevig gitaarwerk in de mix in plaats van het koperwerk en de stem van zanger Noddy Holder weet de boodschap uiterst rustig (voor zijn doen) over te brengen.

Maar de aller-aller-allerbeste cover is die van Joe Cocker; misschien zelfs beter dan het origineel. In 1969 was het de achterkant van de single Feelin’ Alright, die ik van mijn oudere broer voor mijn verjaardag kreeg. Feelin’ Alright is een prima plaat, maar mijn voorkeur ging al heel snel uit naar Darlin’ Be Home Soon. De opening met de piano, het schreeuwende koor, Cocker’s rauwe stem en het orgeltje halverwege. Het blijft één van mijn Cocker-favorieten. Onverslijtbaar, ondanks de tussenliggende 48 jaar.