De keuzelijst van de Snob 2000 staat vol met ondergewaardeerde liedjes. In de serie Snobroep krijgen muziekliefhebbers de kans om hun favoriet te verdedigen – en misschien wat stemmen te ronselen.
Vandaag roept ondergewaardeerde blogger Marèse Peters op tot rebellie, want ze wil Rebellion (Lies) van Arcade Fire opstuwen tot grote hoogten.
Wat Radiohead is voor de jaren ’90, is Arcade Fire voor de jaren 2000. Een band met een uniek geluid die eerst de alternatieve muziekwereld bestormt en daarna uitgroeit tot een act van stadionformaat (nou ja, kleine stadions dan). Hun album Funeral uit 2004 is inmiddels een klassieker, met Rebellion (Lies) als het iconische hitnummer dat zorgde voor hun doorbraak.
Arcade Fire is anders dan alle andere bands. Hun muziek is bombastisch en theatraal, maar heeft tegelijk een enorme drive. Mannelijke hoofdpersoon Win Butler zingt alsof hij boven op de hoogste berg van Canada tegen de wind in staat te schreeuwen, en zijn vrouwelijke tegenhanger Régine Chassagne klinkt op haar best als een zingende zaag, maar wat maken ze er meeslepende en zielsnijdende muziek mee. Moeiteloos mengen ze klassieke motieven en instrumenten met rock, pop en disco. Hun soms onnavolgbare teksten nemen je mee naar een ander universum.
De albums die op Funeral volgen zijn elke keer weer even wennen: Neon Bible gaat bijna ten onder in bombast, The Suburbs is juist ingetogen en Reflektor lijkt een discoknaller te willen zijn. Maar uiteindelijk blijken ze toch ook honderd procent Arcade Fire, en veroveren ze weer een warm plekje in je muzikale hart – helemaal als je ze een keer live hebt gehoord.
Alleen al vanwege hun unieke status in het muzieklandschap verdient Arcade Fire een plek in de Snob2000. Meerdere plekken eigenlijk, want Rebellion is niet het enige supernummer dat ze hebben gemaakt. Luister maar eens naar Wake Up of No Cars Go. Maar als je al die waardering nu optelt en aan één nummer meegeeft, dan zou dat nummer wel eens hoog kunnen komen. Heel hoog.
