Iedereen heeft vast vroeger een cassettebandje (of CD) gemaakt voor op reis, met muziek voor onderweg of voor in de strandstoel.
In juli en augustus gaat de aandacht naar deze herinneringen.
Vandaag is het exact 40 jaar geleden dat The King overleed. Ongetwijfeld zullen de kranten, magazines en het internet vol staan met een eerbetoon aan de man met vermelding van de gebruikelijke hits.
Ik kan 16 augustus 1977 in ieder geval als de dag van gisteren herinneren. In die dagen had ik namelijk een krantenwijk en werkte ‘s avonds als ober in een restaurant om mijn verslaving te kunnen betalen: platen kopen. Ik zie nog de kop van de krant toen ik half zes de kranten op kwam halen. Met stomheid geslagen, want hij was pas 42 jaar. Oké, je zag hem sinds de scheiding van Priscilla per jaar ietsje pietsje dikker worden en op het podium was hij van een energieke zanger tot een zombie verworden. Maar zo jong? Sommigen meenden dat zijn overlijden door hem in scène gezet is om van alle drukte en stress weg te komen en met regelmaat werd hij ergens ‘gezien’.
Elvis Presley is dood, maar desalniettemin behoort hij jaarlijks tot de bestverkopende musici: om aan te geven dat zijn stem en muziek nog steeds een groot gehoor vinden. Afhankelijk van de telling heeft hij ook nog steeds de meeste Top 40 en Top 100 hits ooit, maar The Beatles hebben de meeste #1 hits. En nog steeds vullen de theaters zich wanneer er een eerbetoon aan hem is, ongeacht wie zijn liedjes zingt.
Ook ik ben een fan, maar met slechts 18 CD’s een dilettant. Selectief ook, want van zijn eerste hits en liedjes heb ik het meest interessante op verzamelaars. Liedjes uit zijn films slechts mondjesmaat, want in alle eerlijkheid was dat niet zijn beste periode. Maar Elvis Country (I’m 10.000 Years Old), The Way It Is, Live At Vegas en Elvis at Stax laten een andere Elvis horen. Groot als zanger en artiest.
Neem een traag countryliedje als I Washed My Hands In Muddy Waters (Stonewall Jackson, 1965). In de handen van Elvis wordt dit een energiek uptempo rock & rollnummer met een vleugje blues. Een lied dat zelden op een verzamelaar te vinden is, maar ik beschouw het tot het allerbeste wat hij ooit gemaakt heeft. Een heerlijk nummertje voor in de auto en dus staat het standaard (plus nog wel wat meer van hem) op een Mp3-verzamelaar. Om luidkeels mee te brullen en mee te deinen op het tempo. Vergeet al die grote hits – hoe goed ook – en herinner de man voor zijn veelzijdigheid en de vele fantastische nummers die zelden op de radio te horen zijn.
Volg Het Vakantiebandje op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
The Pilgrims – Lost Train
David Byrne & St. Vincent – Road To Nowhere
Frank O’Moiraghi – Show Me (Spacer)
Chris Rea – It’s All Gone
Tröckener Kecks – Ver Van Huis
Mafalda Arnauth – O Mar Fala De Ti
Eddie Vedder & Nusrat Fateh Ali Khan – The Long Road
