Ze hebben iets meer dan een jaar samen op het podium gestaan als The Squires tot Hendrix – na twee onsuccesvolle singles als solo-artiest – de plas over stak om in Engeland onder de hoede van Chas Chandler een psychedelische gitaargod te worden. Curtis Knight heeft zijn verdere leven – tegen iedereen die het horen wilde – gezegd, dat hij de ontdekker van Hendrix was.
Curtis Knight heeft nooit een grote muzikale carrière gehad en heeft zijn hele leven min of meer gevegeteerd op zijn connectie met Hendrix. In 1974 publiceerde hij een boek: Jimi: An Intimate Biography of Jimi Hendrix. In 1992 is hij in Lelystad gaan wonen en heeft er tot zijn dood gewoond.
In 1996 ontmoet hij Jan Akkerman; regelmatig kwamen ze bij dezelfde festivals en op een gegeven moment jamden ze op het podium. Knight belde hem en vroeg of hij wilde meespelen op zijn album. Wederzijdse vrienden worden uitgenodigd, waaronder de meestergitarist Sam Mitchell. Hij speelt slide als geen ander. Ooit in het folk-circuit begonnen werd hij in 1966 opgemerkt door Rod Stewart en Long John Baldry. Hij heeft meegespeeld op Stewart’s Gasoline Alley en Every Picture Tells a Story, maar ook bij The Rolling Stones, The Who, Alexis Korner, Jim Capaldi, Marc Bolan (T. Rex) en diverse bluesgiganten. Hij overleed in 2006 op 56-jarige leeftijd aan de gevolgen van COPD.
Maar ook Keith Dunn. Een internationaal vermaarde en bekroonde harmonicaspeler en tegenwoordig ook woonachtig in Nederland. Hij heeft op het podium gestaan met bluesgrootheden als James Cotton, Hubert Sumlin, Big Walter Horton, Lurrie Bell en Big Mama Thornton.
Akkerman stelde dat wanneer je muzikanten – ongeacht hun achtergrond – in een studio zet en er wordt niet te intellectueel gedaan – er mede door het plezier automatisch iets moois boven komt drijven. En plezier hadden ze kennelijk, getuige het schitterende album. Oké, Knight heeft niet de meest begenadigde stem en is altijd hees geweest. In alle eerlijkheid moet je constateren dat het zonder hem een fantastisch instrumentaal album geworden zou zijn, want man….wat staan ze goed te musiceren. Wat een kracht. Het is blues(rock) met een vrij rauw geluid. En Jan Akkerman’s gitaarspel is bijzonder herkenbaar.
Knight wist het natuurlijk niet, maar dit was zijn laatste kunstje. Hij zou kort na de opnamen aan kanker overlijden.
