17 mei is de internationale dag tegen homofobie, lesbofobie, transfobie en bifobie. Helaas, want liefde is liefde en kent geen labels! Deze dag zou overbodig moeten zijn.
Wij leven in een vrij land waar de rechten van allen beschermd worden, maar ook hier wordt helaas aan de acceptatie geknaagd en zijn er openlijke geweldplegingen door geesteszieke en intolerante idioten. Zelfs anno 2017 zijn er nog steeds heel veel landen waar niet-hetero’s (en vrouwen) geen rechten hebben en zelfs tot de dood veroordeeld kunnen worden. We moeten allen vechten voor een wereld waarin iedereen zichzelf kan zijn. Zonder beperkingen.
De bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes geven op muzikale wijze hun mening en steunen het initiatief.
Keuze Erwin Herkelman: RuPaul – Supermodel (1992)
…en de onbevooroordeelde blik van een kind
Wist ik veel. Hoe oud was ik nou helemaal? Ik vond het gewoon een leuk nummer. Er zat een beat in, het zat lekker in elkaar en ik werd er vrolijk van. Het belandde dus gewoon op mijn cassettebandje. Míj maakte het niet uit dat de zangeres in de clip eigenlijk een man in vrouwenkleren was.
Het was de onbevooroordeelde houding van een kind dat alleen kijkt naar wat op dat moment écht belangrijk is voor hem: de muziek. Een kind, dat niet de wenkbrauwen fronst als een vriendje met de make-up van zijn moeder experimenteert, maar daarna gewoon weer lekker samen gaat voetballen. Een kind, dat niet direct een oordeel klaar heeft als een vriendinnetje in haar schattige prinsessenjurkje een boom in vliegt.
Een open houding die ergens onderweg naar volwassenheid, maar zeker ook daarna, nog bij te veel mensen sterk wordt vertroebeld door zaken als religie, sociale omgeving, media, etc. Die nog bij te veel mensen wordt ingeruild voor een hokjesgeest waarbij alles wat in hun ogen afwijkt, een grote bedreiging vormt die met harde hand bestreden moet worden.
Het zou niet uit mogen maken of je je nou man of vrouw voelt. Of allebei. En wat je uiteindelijk met die gevoelens doet. Waarom kan niet iedereen gewoon de wereld blijven bekijken met die onbevooroordeelde blik? Dan hadden we óók niet van die onzinnige discussies over wie naar welke WC gaat.
Keuze Tricky Dicky: ICEISRain – The Queen (2014)
Cojones
Een waargebeurde anekdote: een man checkte in voor zijn internationale vlucht. Voor hem stond een mooie vrouwen bij boarding bleek ze zelfs naast hem in het vliegtuig te zitten. Een paar drankjes en avances verder vertelde zij in goed vertrouwen dat zij een man is geweest. Binnen een minuut was het lekkere wijf een vuile nicht geworden en schopte de man luidkeels stennis, want als zakenman kon hij niet naast een travestiet of transgender zitten. Stel dat zijn relaties hem zouden zien. Ineens bleek de ‘grote’ zak(enman) een heel klein ventje te zijn. Dat hij daarmee en plein publique de vrouw kleineerde en geen enkele rekening hield met haar, liet hem Siberisch koud. Het enige belangrijke was zijn ego en zijn imago. Misschien hing er nog een slurfje en misschien ook niet. Misschien woonde ze in een land waar een sekseverandering niet in het paspoort gezet werd. Ze had in ieder geval het lef haar gevoel te volgen en verdiende respect in plaats van afkeer.
En deze foob is helaas niet de enige. Er zijn heel veel vooroordelen en discriminatie. Neem Massey Whiteknife; hij is een Mikisew Cree-indiaan, maar in zijn thuisland Canada is aboriginal de officiële naam voor de oorspronkelijke bewoners. Hij is een zakenman en producent, terwijl zijn vrouwelijke geest en levenskracht ICEISRain een zangeres en actrice is. Technisch gezien is hij een travestiet, maar spiritueel is hij een transgender.
Als puber is hij verhuist om zijn middelbare school af te kunnen maken, want in zijn oude woonplaats werd de spot met hem gedreven omdat hij openlijk homosexueel was. Bovendien was hij het slachtoffer van kindermishandeling en misbruik. Hij creerde zijn alter ego, ICEISRain, nadat bij hem posttraumatische stressstoornis (PTSS) vastgesteld was. Op deze wijze verkreeg hij meer zelfvertrouwen en kon hij de jeugdtrauma’s verwerken. Inmiddels is hij de eigenaar van een multinational in de gezondheidszorg, veiligheidstraining en milieuvriendelijke schoonmaakmiddelen. Tevens steunt hij filantropische organisaties. Als ICEISRain zong hij in karaokebars en speelde in de documentaire Oil Sands Karoke (zichzelf).
In 2014 kwam zijn EP The Queen uit, dat maar liefst vijf nominaties op de 2014 Aboriginal Peoples Choice Music Awards kreeg. Een lied dat sterk autobiografisch is. De muziekstijl is Southern rock en zijn/haar stem heeft een vleugje Ozzy Osbourne.
I ‘m lean, I’m mean
You can try and stop me
Supreme being, I paid my dues so watch me.
If you can’t walk, if you can’t crawl,
I’ll pick you up, I’m six feet tall
I’ll fight for you, die for you
Sit by my thrown, cuz I need no king
I’m the superwoman, yah I’m the queen
Een man/vrouw die al vroeg in het leven besloten had dat opgeven geen optie was. Have you ever hit a bottom and had to choose to either defend what you believe in, or take it and move on? Well I was at my lowest bottom, and I had a few thousand dollars left and a choice. I could let them all win and give up, or I could fight back and show them that everyone should have the opportunity to do whatever it is they have a passion for. I chose to stand up, not listen to anyone and do it my way.
Keuze Ronald Eikelenboom: Against Me! – Transgender Dysphoria Blues (2014)
Je kunt niet kiezen hoe je ter wereld komt
Het zal eind 2002 zijn geweest dat ik aanwezig was bij het allereerste optreden van Against Me! in Nederland, in het Poortgebouw in Rotterdam. Vier jonge jongens die in hun blote bast stonden te raggen en schreeuwen, oprecht boos op een wereld die enkel draait om consumentisme.
In de loop der jaren verliest de muziek van Against Me! zijn rauwste randjes, worden de podia groter en de verdiensten beter. Het klinkt allemaal aardig en degelijk, maar ik miste de verbetenheid en de woede van het debuut. Boos worden om consumentisme is lastig als je goed verdiend.
En dan, in 2012, is er het bericht dat zanger Tom Gabel een transseksuele vrouw is en voortaan door het leven gaat als Laura Jane Grace. Twee jaar later verschijnt het album Transgender Dysphoria Blues waarin ze alles van zich af zingt, vol met venijn die het debuut ook zo goed maakte.
You’ve got no cunt in your strut
You’ve got no hips to shake
And you know it’s obvious
But we can’t choose how we’re made
Keuze Marjolein van Elteren: PWR BTTM – Big Beautiful Day (2017)
Glitterduo zingt over acceptatie en empathie
De band PWR BTTM heeft in Nederland waarschijnlijk een korte introductie nodig. De band komt uit New York maakt ‘queer punk’, oftewel: punk met een queer-tintje. Ze geven energieke liveshows waarbij het haast onmogelijk is om stil te blijven staan. Met gescheurde jurken, glitter en veel make-up is PWR BTTM op zijn minst kleurrijk te noemen, het is duidelijk dat gitarist Ben Hopkins en drummer Liv Bruce hun roots hebben in de dans en theateropleidingen van Bard college. Ben en Liv zijn ook niet vies van het maken van statements in hun muziek; ze weten maar al te goed hoe het is om
buitengesloten te worden door de maatschappij en de teksten gaan vaak over een gebrek aan acceptatie, hoe belangrijk het is om jezelf te kunnen zijn en de problemen waar queer jongeren vaak tegenaan lopen. Het is dan ook niet gek dat de band al snel omarmd werd door de LGBTI gemeenschap. Van hun recente album Pageant is Big Beautiful Day een prachtig nummer voor deze battle. Big Beautiful Day heeft alles in zich om een LGBTI-anthem te worden met een duidelijke boodschap aan jongeren om niet bang te zijn om jezelf te zijn:
There are men in every town who live to bring you down
Make themselves feel bigger making you feel smallMy advice is to look incredible
As you make their lives regrettable by being your damn self
God, it’s so exhausting
Tegelijkertijd maakt het nummer ook duidelijk dat empathie nodig is. Empathie voor mensen die door hun afkomst of opvoeding niet weten hoe om te gaan met iedereen die anders is. Het heeft geen nut om boos te worden, laat ze maar zien dat er niets is om bang voor te zijn:
There are men everywhere who cannot help but stare
When they see you ’cause they cannot understand
Within those men there are boys who have never had the choice
But to grow up and be scared to be your friend
Jesus Christ, let’s help them
[polldaddy poll=9748145]
