Mooi, dacht ik toen ik Paradis voor het eerst hoorde. Heel mooi. Apart ook. Het helpt natuurlijk dat ik de Franse taal muzikaal expressief vind en de geschiedenis van de Franstalige muziek kent vele hoogtepunten. Toegegeven, persoonlijk liggen ze voornamelijk in het verleden, want ik heb niets met de piepende dames en gillende heren. Niet dat toen alles beter was, want van de rock & roll of soul-covers van bijvoorbeeld Johnny Hallyday krijg ik spontane braakneigingen. Noir c’est noir (Black is black), Les coups (Uptight, everything’s alright), Aussi dur que du bois (Knock on wood) of Elle est terrible (Somethin’ else). Terrible. ..verschrikkelijk. Het tegenovergestelde is fantastique. Echt, moet ik dit vertalen? Nee toch! Al bij de openingstonen van Paradis bekruipt mij een gevoel van eenzaamheid maar tegelijkertijd schoonheid. En dan start die heldere stem en dat kalme ritme. De cello’s, het pianoloopje…alles klopt bij dit lied.
Bardo State is een Nederlands duo: Frank Wijn en Dorian Broekhuyse. Beiden hebben een klassieke opleiding en Dorian heeft in de jaren negentig gewerkt met Jocelyn Brown, Victoria Wilson James (Soul II Soul) en George Clinton. De bandnaam Bardo State is de staat van ‘zijn’ tussen dood gaan en wedergeboorte volgens de Tibetaanse boeddhisten. En deze naam past wonderwel bij de muziek van Frank en Dorian; ze vernieuwen oude muziek.
Paradis wordt in de Franse taal gezongen door Jo Lemaire, die eind jaren zeventig en begin jaren tachtig de zangeres en boegbeeld van de New Wave-groep Jo Lemaire + Flouze was. Ze waren in België, Frankrijk en Canada redelijk succesvol en in 1982 in Nederland een minihitje hadden met Je Suis Venue Te Dire Que Je M’en Vais. Maar op zoek naar meer informatie kwam ik niet veel verder, dus de stoute schoenen aangetrokken en de heren achterhaald.
Waarom is er gekozen voor Jo Lemaire? Wij kenden Jo – zoals iedereen van onze generatie – van haar band die synthpop maakten, maar het was vooral haar stem die wij goed vonden passen bij Paradis.
Waarom is voor de Franse taal gekozen? Wij hadden oorspronkelijk het plan om er een Engelstalige track van te maken met de titel How Much Of Me Is You. We hebben het lied dan ook eerst in het Engels met een zangeres opgenomen, maar waren niet tevreden. Het moest een Franstalige track worden. Dat zou veel beter gaan passen. We wilden op het album sowieso taalonafhankelijk zijn. Dat gaf meer vrijheid bij het kiezen van vocalisten en een taal doet nou eenmaal veel met het gevoel van een liedje. Via onze platenmaatschappij United Recordings (in 2010 failliet gegaan), werd contact gelegd met Jo Lemaire die zeer enthousiast reageerde. Ze wilde alleen wel per se de tekst aanpassen aan haar wensen. Dit resulteerde in een volledig nieuwe tekst, waar we het eigenlijk direct mee eens waren. De tekst paste perfect bij het liedje en had veel diepgang, bijna poëtisch.
Souviens-toi d’autrefois, merveilleux destin (Herinner je je nog van vroeger)
Quand nos regards se sont croisés (Toen onze blikken elkaar kruisten)
La magie de la nuit nous a envoûté (De magie van de nacht had ons betoverd)
C’était le paradis (Het was als in het paradijs)
Paradis gaat dus over een terugblik naar een gepassioneerde verhouding; toen de vlammen er van af sloegen. En de wens het nogmaals te beleven. Het werd opgepikt door Radio 2 en een periode veel gedraaid. Vooral Frits Spits was laaiend enthousiast. Het werd desondanks geen hit. Het lied staat op het schitterende album Mariposa: een ambient album met liedjes in verschillende talen vervuld van emotie, passie, maar ook warmte, schoonheid, liefde, verlies en melancholie. Loepzuivere stemmen. Een combinatie van pop en klassiek; muziek om bij weg te dromen. En uit mijn mond is dat een heel groot compliment, want meestal vind ik deze muziekvorm een brij van geluiden die geen doel lijken te hebben en maar voortkabbelt. Het grootste succes van het album bleek het nummer Sospiro, dat op een kleine 30 verzamel CD’s kwam te staan.
En nu? Na ons jaren met film, fotografie en muziek onder beeld te hebben bezig gehouden, werken we momenteel met hart en ziel aan een nieuw Bardo State album, dat in een aantal EP releases zal worden uitgebracht. De eerste EP verwachten we de zomer of vroege herfst. De stijl van Bardo State heeft zich ontwikkeld tot filmische, poëtische muziek. Hierbij worden als vanouds klassieke elementen gecombineerd met elektronica, maar zal ritme een veel minder belangrijke rol innemen dan op het eerste album.
En voor degenen die willen meezingen de volledige tekst:
Souviens-toi d’autrefois, merveilleux destin
Quand nos regards se sont croisés
La magie de la nuit nous a envoûté
C’était le paradisJe rêvais les yeux ouverts
Je rêvais depuis d’une oasis dans le désert
Tout à coup j’ai trouvé un sens à ma vie
J’étais au paradisEt la flamme éternelle est un feu sacré
Que découvrent les enfants de la liberté
Elle est au fond de nous, toujours à l’appel
Car l’odyssée de l’amour est universelleToi qui venais d’ailleurs, d’un monde oublié
Tu as laissé parler ton cœur
Et tes mots dans mes mots se sont assentis
J’étais au paradisCe soir emmène-moi dans ton univers
C’est loin de la mélancolie
Sans réserve et sans peur, viens dans ma lumière
Viens dans mon paradisEt la flamme éternelle est un feu sacré
Que découvrent les enfants de la liberté
Elle est au fond de nous, toujours à l’appel
Car l’odyssée de l’amour est universelle
Je suis venue, zo mooi gezongen door Jo Lemaire, is oorspronkelijk weer van Serge Gainsbourg. Zijn versie is te vinden op YouTube.