Ergens bevreemdt het me. Ik had eigenlijk verwacht (en gehoopt) dat na het overlijden van David Bowie nieuw materiaal op de markt zou komen. Of dat ze eindelijk het officiële, maar nooit uitgebrachte album Toy (2001) alsnog zouden uitgeven. Niets. Bijna algehele stilte.
Wel werd er op zijn 70ste verjaardag een digitale EP uitgegeven met liedjes uit de musical Lazarus inclusief het titelnummer, When I Met You, Killing A Little Time en No Plan. De fysieke vorm kwam in februari en in april een speciale witte vinyl uitvoering. Maar om nu te zeggen dat het uitgebreid besproken werd door de vaderlandse pers. De EP kreeg ook nauwelijks airplay. Je zou kunnen stellen, dat iedereen ze al kende omdat ze op het album van de musical staan. Maar die is nagenoeg niet verkocht. Uit het oog, uit het hart? Vreemd.
De EP heeft de naam No Plan meegekregen. Lazarus kennen we al, maar op de één of andere manier lijkt deze versie jazzier. Is het niet, want het is dezelfde als op het album. Misschien treedt het nu meer op de voorgrond? Het blijft een schrikbarend mooi en episch lied, want elke keer wanneer ik het hoor denk ik aan de boodschap in het lied. He was saying goodbye and we never knew it. Killing A Little Time is een crossover tussen The Next Day, ★ en musicalmuziek: een rechtse directe op de kaak. When I Met You lijkt een snellere versie van Dollar Days.
No Plan is een rustig nummer, maar kruipt onder je huid. De tekst, de eenzame saxofoon, de clip. Elke keer wanneer ik deze zie, zet ik hem op repeat en beluister en kijk ik meerdere keren achter elkaar. Ik heb het gevoel alsof Bowie vanuit het hiernamaals nog éénmaal een boodschap stuurt.
Here – there’s no music here, I’m lost
In streams of sound
Here – am I nowhere now,
No planWhere – ever I may go, just where
Just there I am
All of the things
That are my life, my desire, my beliefs, my moods
Here is my place, without a planHere, 2nd Avenue
Just out of view
Here – is no traffic here, no planAll the things that are my life, my moods
My beliefs, my desires, me alone, nothing to regret
This is no place, but here I am,
This is not quite yet.
