Een slide bass gitaar met 2 snaren, een door de band zelf ontwikkelde tritar/gitaar en een bariton saxofoon: je hoort het niet vaak in de popmuziek. En toch was het geluid in het najaar van 1993 regelmatig te horen bij de VPRO op radio 3 (of was het toen al 3fm?). Een nieuw geluid van de band van Mark Sandman, Morphine genaamd.
Het was de voorloper van het gelijknamige 2de album, dat op 14 september in 1993 uitgebracht werd, als opvolger van het debuutalbum Good.
Where’s all that money that I spent|
I propose a toast to my self control
You see it crawling helpless on the floor
Someday there’ll be a cure for pain
That’s the day I throw my drugs away
When they find a cure for pain
Het laat zich wel raden, het liedje met de zielscheurende baritonsaxofoon, gaat overduidelijk over de zoektocht naar een medicijn om de ondraaglijke pijn te kunnen verdragen. Die genoemde baritonsaxofoon geeft exact de te bestrijden pijn weer, die pijn die Mark Sandman bestrijden wilt. Of het een autobiografische songtekst van de zanger is zullen we nooit weten, maar dit wordt wel vermoed; tijdens een concert in Italy in 1999 overleed zanger Mark Sandman aan de gevolgen van een hartaanval.
Direct daarna werd Morphine ontbonden. Cure For Pain is duidelijk één van hun grootste wapenfeiten en vind je terecht terug in de snob 2000.
