De Amsterdamse band Moke kwam in 2010 pas echt onder mijn aandacht na de verschrikkelijk goede cover van David Bowie’s Survive. Ik kende hun eerste album Shorland, maar indien het een elpee was geweest had slechts één kant de platenspeler regelmatig gevonden. Kan zo op hun toekomstige ‘best of’ CD. Ik wil hiermee niet stellen dat die hypothetische andere kant geen goede nummers bevatte, maar het was net ietsje minder. Wellicht ook omdat ik een soort luistervermoeidheid heb met betrekking op het geluid van Oasis en The Verve. Is een persoonlijk probleem en doet niets af aan de kwaliteit.
De opvolger had wederom ijzersterke tracks, maar net als de daaropvolgende albums lijk ik iets te missen. Wederom, is waarschijnlijk een persoonlijke tekortkoming. Zijn ze misschien té goed voor Nederland en zijn mijn verwachtingen te hoog gespannen? Het zou in onze Nederlandse denkpatroon passen; boven het maaiveld gaan we de kwaliteit als overmatig betitelen. Of is de collectieve interesse in Britpop voorbij? Hun laatste drie albums verkochten slechts redelijk tot zeer matig. Waren ze soms te snel uit de startblokken geschoten in 2006 en hebben ze te maken met een vorm van ‘overexposure’?
Genoeg slap geluld. Wij Nederlanders moeten gewoon heel trots op Moke zijn, want het is een fantastische band met een meer dan uitstekende live-reputatie. Ze zouden in Engeland (terecht) op handen gedragen worden. Of hebben ze daar toevallig te maken met de bagage van de Engelse alternatieve rockband Moke te maken, die er overigens in 2002 mee ophielden met uitzondering van één reünieconcert in 2011. Hoe dan ook, als geheel blijf ik het verbazingwekkend vinden dat de Nederlandse Moke (vernoemd naar een oom van zanger Felix Maginn) niet aan de top van de muzikale wereld staat.
Ik bedoel….luister eens naar de eerder vermelde eerste vijf liedjes van hun debuut Shorland. De opvolger had zelfs een duidelijke koerswijziging: zet Switch, Black And Blue, Nobody’s Listening en Window Of Hope maar op of youtube ze maar eens en kijk eens door de modieuze kapsels en strakke kleding heen. Of maak het jezelf gemakkelijk en schaf Moke & Metropole Orkest aan; studio en liveopnamen van hun eerste twee albums.
Van Tears op Collider krijg je tranen in je ogen, zo goed. Burning The Ground, Opening Up, Lessons To Learn….de lijst is eindeloos. En op hun laatste – The Time Has Come – klinken de ze persoonlijker dan ooit. Dus, doe jezelf een plezier en luister! Geen excusjes bedenken: luisteren!
Oost West, thuis best?! Ondergewaardeerde Liedjes is van mening dat we ons gemakkelijk kunnen meten met alle internationale sterren. De zomermaanden zullen we daarom onze aandacht richten op Nederlandse en Belgische bands, zangers en zangeressen, al dan niet instrumentaal en ongeacht de taal waarin ze zingen.
