Wanneer ik aan de Tee Set denk, kan ik het niet anders betitelen als aardige en vrolijke muziek. Muzikaal geen echte hoogvliegers, maar een korte tijd zeer populair met zelfs een internationale hit. Na 1971 werd echter de bubblegum-grens dik overschreden, maar het duurde uiteindelijk nog tot 1979 tot ze definitief in het niemandsland van het oldies-circuit verdwenen. Hun singles waren weliswaar erg commercieel, maar in de zaal speelden ze ook andere muziek en werden ze veel serieuzer genomen.
En toch, toen de band in 1965 opgericht werd hadden ze een eigen stijl. In navolging van groepen als de Rolling Stones, The Animals en de Spencer Davis Group haalden ook zij hun ideeën en repertoire uit Amerikaanse rhythm & blues. Die muziek deed het goed bij het publiek en de Tee Set werd de eerste Nederlandse R&B band. Een muzieksoort waarvoor de rauwe, raspige stem van de zanger zich bij uitstek leende. Heel herkenbaar; je hoefde maar één of twee woorden te horen om hem te herkennen. Het probleem was dat ze geen eigen repertoire hadden en uitsluitend covers speelden. Daar kwam verandering in toen Motions-lid Robbie van Leeuwen twee liedjes voor hen schreef: Early In The Morning en Believe What You Say, die beiden in de onderste regionen van de Top 40 verbleven.
Er zouden nog drie hits volgen, maar ondanks het succes waren de onderlinge verhoudingen gespannen en in het najaar van 1967 kwam de uitbarsting. Hans van Eijck en Polle Eduard arriveerden uren te laat in de studio. Peter Tetteroo was razend en ging op de vuist met van Eijck. De leden van de groep gingen unaniem achter van Eijck staan, waardoor de manager van de band iedereen ter plekke uit de groep gooide. De ontslagen bandleden startte daarop After Tea, die ook enkele hits scoorden. Met onervaren leden van een andere groep werd er een nieuwe Tee Set geformeerd, maar die was veel minder succesvol. In 1969 kwam van Eijck weer terug en componeerde direct hun grootste hit: Ma Belle Amie.
Ooit eind jaren zestig kreeg ik een singletje van de Tee Set: Don’t You Leave met op de achterkant Long Ago. Don’t You Leave is een onbekend folkliedje van Dave van Ronk; een pionier van de akoestische blues en ragtime gitaar én één van de grote inspirators voor Bob Dylan en Joni Mitchell. Tee Set gaf het nummer een vrolijke aanpak en in het middenstuk scandeerden de leden van de groep het Nederlandse woord ‘koeien’. Waarom die Pipo de Clown aanpak? Geen idee. Desalniettemin is het één van de beste liedjes van het collectief, mede geholpen door hun optreden in het toen populaire TV-muziekprogramma uit die dagen: Moef Ga-Ga. De regisseur van dit programma was zijn tijd ver vooruit en wist dat je meer moest bieden dan een statische groep: huppelende meisjes en vreemde teksten in beeld waren het gevolg.
Uit lang vervlogen tijden.
Oost West, thuis best?! Ondergewaardeerde Liedjes is van mening dat we ons gemakkelijk kunnen meten met alle internationale sterren. De zomermaanden zullen we daarom onze aandacht richten op Nederlandse en Belgische bands, zangers en zangeressen, al dan niet instrumentaal en ongeacht de taal waarin ze zingen.
