Rob Dekay – Tikken Van De Tijd

Kan een nummer van amper een week oud al als ondergewaardeerd bestempeld worden? Is de term ‘ondergewaardeerd’ niet iets meer voor een stoffig nummer, waarmee alleen die-hard fans al vele tientallen jaren tevergeefs lopen te zeulen, ongehoord zwijgzaam schreeuwend richting alles en iedereen dat dit nu eindelijk eens gehoord moet worden. Als een ware evangelist van het te weinig gehoorde muzikale kunstwerk.

Nee.

Iets kan al ondergewaardeerd zijn bij uitkomst. Dit lied is zo’n voorbeeld. Het is geniaal in zijn puurste vorm. Muzikaal, tekstueel, zang, knappe zanger, alles klopt. Wat is dit verdomd goed zeg. Dit is nou muziek zoals muziek zou moeten zijn. Het is als verdwalen tijdens een roadtrip en op een plek terecht komen waar je het bestaan niet van wist maar dat de moeite meer dan waard is. Onverwachte schoonheid is schoonheid in haar meest betoverende vorm. Toch staat het al achter bij uitkomst. Het is Nederlandstalig.

Ik heb nog nooit van Rob Dekay gehoord. En daar schaam ik mij met terugwerkende kracht een beetje voor. Waar is deze man geweest? Waarom heb ik dit gemist? Ok, eerlijk is eerlijk, dit is pas zijn eerste single en zijn debuut EP komt uit ergens in oktober, maar toch. Hij is al enkele jaren actief met onder andere (woord)kunstenaar Akwasi en Dio. Hij stond op diverse festivals én hij was ambassadeur van de vrede tijdens diverse 5 mei vieringen. En ik heb daar niks van meegekregen.

Des te groter de vreugde die mij afgelopen weekeinde ten deel viel. Het nummer kwam in een lijst met fijne nieuwe muziekjes voorbij, die Spotify elke week trouw aan me voorlegt. Het meeste is eenheidsworst. Het één onderscheid zich nauwelijks van het ander. Soms zitten er echter pareltjes tussen. Nummer die gelijk klikken. Die kloppen. Die blijven kleven.

Tikken Van De Tijd was gelijk bingo. Het alles heeft een fijn tempo overgoten met een fijn Mumford and Sons ‘light’ sausje. Banjo to the max. En dan gewoon in het Nederlands. Het nummer bewijst met haarfijne precisie exact het punt dat ik op deze site vaak probeer te maken; Nederlandstalige ‘hippe’ muziek, noem het pop of zelfs indie, is de meest onderschatte vorm van moderne muziek. Nou ja, op het Duitse equivalent na. Maar dat is een discussie die ik graag een andere keer voer.

Hoe dan ook, voor de mensen die na het horen van dit nummer nog durven te zeggen dat ze ‘niet zo van Nederlandstalige muziek houden’, en zich ‘muziekkenner’ noemen, die moeten zichzelf in een spiegel eens recht in het laffe bevooroordeelde gezicht staren. Zo. Nu tevreden?

Tikken Van De Tijd is precies wat deze zomer nodig had. Fris, leuk, vrolijk, de zon gecomprimeerd in een 2.55 minuten durende dosering. Rob Dekay doet het gewoon met de grootst mogelijke verve. Toch is het niet alleen maar één grote Nederlandstalige roze zomerse suikerspin. Het gaat nog ergens over ook. De tijd tikt door. Voor iedereen. Iedereen zal uiteindelijk ouder worden. Of zoals zo mooi verwoord in het nummer:

De prik is uit de cola.
De ziel is uit m’n oma.
Dat is het tikken van de tijd.
De tikken die je krijgt van de tijd, tikken ook voor mij.

Dit is zonder twijfel nu al één van de fijnste ontdekkingen van 2016. Na Nicole Bus alweer een fijn, fris nieuw talent vanuit de Top Notch stal. Goed bezig daar, zou ik maar al te graag willen zeggen.

Lieve Rob, ga vooral door met het maken van dit soort prettige Nederlandstalige meesterwerkjes. Het maakt de mensheid gewoon een klein beetje blijer. Of nou ja, als ik alleen voor mezelf moet spreken in ieder geval wel.

In m’n hoofd hou ik de zomer vast,
Huilend in m’n winterjas.
Dat is het tikken van de tijd.
De tikken die je krijgt van de tijd, tikken ook voor mij.

Maar moet ik dit nu anders doen? Omdat ik het nu anders zie?

Oost West, thuis best?! Ondergewaardeerde Liedjes is van mening dat we ons gemakkelijk kunnen meten met alle internationale sterren. De zomermaanden zullen we daarom onze aandacht richten op Nederlandse en Belgische bands, zangers en zangeressen,