Vrouw Die Drinkt – Als Ik Weg Ben

Wanneer ik bezig ben zet ik vaak YouTube aan en laat me verrassen. Soms vind ik het ondermaats gepiel, maar stug volhouden wordt ook beloond met wonderschone liedjes of heerlijke rock en blues. Op deze wijze ben ik geweldige bands tegengekomen, zoals bijvoorbeeld No Man’s Valley, Heidevolk, Blacklist Union en AlascA. Maar ook Nederlandstalige liedjes, die zo goed of mooi zijn dat het permanent in mijn afspeellijst terecht komt. Zo ook met Vrouw Die Drinkt; de muziek zwerft tussen soul en blues.

Een aparte naam voor een band. Zit hier een onverwerkt trauma achter? De band is in Diemen – onder de rook van Amsterdam – geboren, dus het is met die afzichtelijke nieuwbouw ook niet helemaal onmogelijk dat er lallende dames of ontevreden huisvrouwen vroeg in de middag achter een glas witte wijn schuilen. Jacqueline schijnt haar naam te zijn, dus wil het slachtoffer (heel voorzichtig) opstaan? Doet u maar rustig aan, mevrouw; ik tel toch zeker vijf glazen op uw tafeltje. Als Ik Weg Ben, Ben Ik Weg, schreeuwt de zanger van de band. Dat lijkt me duidelijk, maar is dit soms manlief, die ook wel eens een andere adem wil ruiken dan pepermuntjes of gewoon gezellig een vorkje wil prikken zonder zich te moeten schamen? Dit is een zaak voor de onderzoeker in mij.

De band blijkt al haar liedjes zelf te schrijven, maar ze hebben nog geen album uitgebracht. Wel staan er een respectabele 45 liedjes op ReverbNation. Helemaal gratis te downloaden, zodat de luisteraar haar favorieten kan kiezen. En nu blijkt ook dat vrouwen een veel terugkerend onderwerp zijn. Carmen, Paula, Evelien, Wanda, Zeeuwse Meisjes, Een Andere Vrouw, Ongelofelijk Lekker Lijf. Maar ook de drank is een wederkerend onderwerp: Bodem Van De Fles, Verslaafd, Lege Flessen – Lege Glazen. Is de één dan toch het gevolg van de andere? De eerste conclusie lijkt terecht, want de zanger van de band heeft een rauwe, rasperige stem, die met zijn aparte, bijna losbollige wijze van zingen doet vermoeden dat een borreltje regelmatig zijn keel smeert. Maar laten we niet te voorbarig zijn.

Op hun facebookpagina staat dat Vrouw die Drinkt uit twee dames en vijf heren bestaat en 5 jaar geleden is begonnen, omdat ze goede Nederlandstalige liedjes wilden maken: geen gat in de markt, maar wel een gat in Nederland. Ze zijn een band met rauwe zang, prachtige teksten, hartverscheurende melodieën, funky gitaar, kreunend orgel, swingende drums, melancholische accordeon en een dampende bas. Vrouw die Drinkt is een echte liedjesmaker. Ze zijn ‘de dichters van de Nederblues’. Hop, geen valse bescheidenheid. En niet onterecht, want vanwege hun prestaties op Jampop stonden ze toch mooi in de finale en mochten ze onlangs in mei hun kunsten live aan het publiek vertonen.

Het wordt me duidelijk. Echte blues gaat natuurlijk over drank en kapotte liefdes. Dan zing je niet over een beschuitje of de kat van de buren. Dan hoeft de muziek… nee moet de muziek niet glad zijn, maar met een rafelig randje. Het liefst gezongen door iemand die zijn dag met een liter jenever start, maar aangezien de band Vrouw Die Drinkt heet ga ik er gemakshalve maar van uit dat we het in een andere richting moeten zoeken.

Maar wie is dan die Jacqueline? Zanger Hans Koonings gaf me na een kruisverhoor het antwoord: Jacqueline werkte destijds in Amsterdam op de wallen, waar hij af en toe een kopje thee met haar dronk. Hij had al eerder een nummer over haar geschreven: Jij bent een Vrouw die Drinkt!

Kijk eens aan…..échte blues, dus. Uit het leven gegrepen. Geen slappe thee, maar een recht op een neertje.

Oost West, thuis best?! Ondergewaardeerde Liedjes is van mening dat we ons gemakkelijk kunnen meten met alle internationale sterren. De zomermaanden zullen we daarom onze aandacht richten op Nederlandse en Belgische bands, zangers en zangeressen, al dan niet instrumentaal en ongeacht de taal waarin ze zingen.