Lohues & Louisiana Blues Club – Wachten Op ’n Hittegolf

Het lijkt inmiddels wel dat alles wat Daniël Lohues aanraakt in goud verandert. Zijn solo-albums verkopen goed tot uitstekend en wanneer hij zich met andere artiesten bemoeit, krijgen deze meer waardering en lijken door zijn ‘touch’ beter en vallen ze in de prijzen. Neem Cats Lost van Cuby + Blizzards, Eindelijk vrij van Rob de Nijs, de Common Linnets, Herman Finkers‘ Koo Wit De Floo (In Almelo) en het Nederlandstalige avontuur van Stevie Ann. Wie had dat in 1997 kunnen denken van dat in het Drents dialect zingende mannetje Op Fietse. Skik gedaan was de consensus, maar een muzikale duizendpoot?

Mijn hart heeft hij gestolen met zijn Louisiana Blues Club, en met lokale bluesartiesten een album opnam. In het Drents, natuurlijk. Echt wel! Van deze zoektocht naar de blues is een documentaire gemaakt: Hoogste Tied Veur De Blues.

A’j diep, diep in de shit zitt’n
Tot an de nekke in de drek
As ’n dolk, hiet van de helle
Joe zes maol in de rugge stek
Dan is ’t hoogste tied veur de blues

De opnamen in Baton Rouge verliepen niet zonder slag of stoot. Bij aankomst in de studio was er geen kip te vinden, en het duurt bijna een week tot de muzikanten zich melden. Waarom? Ze nemen het niet zo serieus dat een blanke jongen uit Holland een bluesalbum wil opnemen. Maar wanneer ze dan komen opdagen, neemt Lohues direct de touwtjes in handen.

Het is een geweldig album met onder andere Janine, Regenblues en Wachten Op ’n Hittegolf. Er was maar één piepklein nadeel: het verkocht niet. En dan toch lekker eigenwijs in 2005 een nieuwe opnemen. Grip. 14 nieuwe nummers, want er zit geen covertje bij. En ineens kreeg het kopende publiek kennelijk de smaak te pakken, want dit album kwam in de album Top 100.

Nederlandstalige blues komt al niet zo veel voor, maar dan ook nog in een dialect waar de gemiddelde Nederlander niets van verstaat. Maar het is puur, recht uit de katoenvelden. Zelf zeg hij hierover: Mijn vak gaat over je gevoel volgen. En zo diep mogelijk in de muziek zien te geraken, zo veel mogelijk te leren van muziek van nu en uit het verleden om zo eigen muziek te kunnen creëren. Muziek waar ik zelf naar zou willen luisteren. Maar omdat muziek nog steeds één van de laatste is waarvan de ziel, de essentie, zelfs niet door de wetenschap verklaard kan worden, is vaak een kwestie van gehoorzamen aan de klanken en aanwijzingen in het hoofd.

Lohues en de band hebben duidelijk ongelofelijk veel plezier. En ik ook, elke keer wanneer ik het draai.
Luisteren naar de deze blues, dus. Onbekend mag niet onbemind maken.
Angst is moar veur eben, spiet is veur altied.

Oost West, thuis best?! Ondergewaardeerde Liedjes is van mening dat we ons gemakkelijk kunnen meten met alle internationale sterren. De zomermaanden zullen we daarom onze aandacht richten op Nederlandse en Belgische bands, zangers en zangeressen, al dan niet instrumentaal en ongeacht de taal waarin ze zingen.