Het kan gek lopen in platenland. Dat de Beatles en Elvis Presley de best verkopende artiesten aller tijden zijn met circa 600 miljoen platen is logisch. Overigens heeft Macca als solo-artiest 100 miljoen extra exemplaren verkocht. Geen droog brood voor hem vanavond.
Dat Rihanna net zo veel platen (200 miljoen) verkocht heeft als de Rolling Stones zal bij sommigen een wenkbrauw doen fronsen, te meer daar de Stones al 54 jaar actief zijn.
Bruce Springsteen steekt daar weer schraal bij af met ‘slechts’ 120 miljoen muziekdragers, maar mijn mond viel open toen ik las dat Linda Ronstadt 100 miljoen keer over de toonbank is gegaan. Even veel als bijvoorbeeld Stevie Wonder.
Waarom die verbazing?
Toen Ronstadt begon te zingen (1965) in het folk-rock trio de Stone Poneys liep ik nog in korte broek en las ik wekelijks braaf mijn Donald Duck. In 1969 ging ze solo en sindsdien heeft ze vrijwel uitsluitend covers gezongen. Natuurlijk, het is knap als je andermans veren op je hoed kan zetten, en dan op dusdanige wijze dat de uitvoering het origineel een eigentijds karakter geeft. Maar kom op…..
Even een beknopt lijstje van haar Amerikaanse top 10 hits: You’re No Good (Betty Everett), When Will I Be Loved (Everly Brothers), Heat Wave (Martha & Vandellas), Blue Bayou (Roy Orbison), It’s So Easy (Buddy Holly & Crickets), Ooo Baby Baby (Miracles), Hurt So Bad (Little Anthony & Imperials), Don’t Know Much (Barry Mann). Slechts How Do I Make You en Somewhere Out There (met James Ingram) zijn originele uitvoeringen. Daarnaast is er een waslijst aan minder succesvolle gecoverde hits.
In 1982 nam het verkoopsucces af en besloot ze 3 CD’s met oude jazznummers op te nemen, alsmede een CD met Tex-Mex liedjes en één met countryliedjes (met Emmylou Harris en Dolly Parton) en hop….de platina onderscheidingen kwamen weer in veelvoud naar haar toe.
Ik realiseer me dat het bovenstaande misschien een beetje zuur klinkt, maar ik heb niets dan bewondering voor haar loepzuivere stem. Ik heb 3 elpee’s en 6 CD’s van haar in mijn platenkast, want vrijwel alle covers hebben (soms helaas een vleugje) klasse. Ik vind het gewoon jammer dat ze zo weinig originele liedjes aan haar oeuvre toegevoegd heeft.
In September ’78 kwam ze met het album Living In The U.S.A.; 10 covers en een tuttige hoes, maar wereldwijd een verkoop van meer dan 3 miljoen exemplaren. De cover van Chuck Berry’s ode aan de Amerikaanse alledaagse pleziertjes van drive-ins en hoekcafe’s, Back In The U.S.A., viel net buiten de Top 10. Er stond overigens ook nog een compositie van Elvis Costello op: Alison. Costello was ontevreden over haar versie, maar was blij met de inkomsten. Het management van Ronstadt informeerde daarop of Costello nog een paar liedjes voor haar had en deze kwamen op de daaropvolgende LP te staan. Wederom vond de geldwolf haar uitvoeringen ondermaats.
1987 kwam de rockumentary Hail Hail Rock & Roll in de bioscoop. Chuck Berry nodigde vrienden uit om zijn grootste hits live te spelen. Keith Richards en George Harrison waren ook van de partij en Chuck bespeelde op zijn typerende wijze de gitaar en liet zijn befaamde ‘duck-walk’ aan de toeschouwers zien. Aangezien Linda een hit met Back In The U.S.A. had gescoord, was zij ook (terecht) van de partij. Is het een betere uitvoering dan het origineel? In ieder geval is het niet haar beste cover.
Conclusie?! Zij is het schoolvoorbeeld van een begenadigde zangeres, die door een neusje voor speciale liedjes een geweldige carrière heeft genoten. Helaas kon ze geen goede originele liedjes vinden of kreeg ze deze niet aangeboden. Maar ach…200 miljoen verkochte platen maken veel goed, want er zijn ontelbaar vele originele artiesten zonder droog brood op de plank.
