Blues is easy to play, but hard to feel (Jimi Hendrix).
Every bad situation is a blues song waiting to happen (Amy Winehouse).
If you don’t know the blues… there’s no point in picking up the guitar and playing rock and roll or any other form of popular music (Keith Richards).
Drie quotes van niet de minste musici. En ze hebben 100% gelijk, want zonder de blues zou populaire muziek niet bestaan. En toch kijken hele volksstammen je vreemd aan wanneer je het over de blues hebt. Ouwelullenmuziek….opa’s met gitaren….eindeloze herhalingen. Ik ben gestopt met proberen het uit te leggen. Het zal met leeftijd te maken hebben; zowel de mijne als van de onwetenden.
De blues is niet uitsluitend muziek, maar ook een gevoel. Niets past zo mooi bij je na een emotionele ervaring. Iedereen kent het. Van een simpele maandagochtend-blues tot een blauwtje. Wie brulde er niet mee met Gary Moore’s Stil Got The Blues?! Of Elvis Presley’s Hound Dog, of David Bowie’s Jean Genie, of Metallica’s Nothing Else Matters, of …..
Vrijwel elke muzikant is schatplichtig aan de blues.
De blues verdient meer aandacht en waardering, en meer…..heel veel meer noteringen in alle lijstjes. Maar laten we beginnen met de Snob 2000 en om een zetje in de goede richting te geven een paar voorbeelden voor de stemlijstjes: Allman Brothers met Why Does Love Has To Be So Bad, Ian Siegal met Sugar Rush, Jimi Hendrix Experience met Red House, Joe Bonamassa & Jimmy Barnes met Lazy, Julian Sas met Makin’ My Return, Robert Cray met I’ve Slipped Her Mind, The Fabulous Thunderbirds met I Believe I’m In Love, Tommy Castro met Make It Back To Memphis en de Veldman Brothers met One More Chance.
En natuurlijk de muzikant, die dé belichaming van de blues is sinds de ‘zestiger jaren’: Slow Hand ofwel Eric Clapton. Luister maar eens naar de bluesklassieker Five Long Years (of de spotify-lijst) en dan stemmen!
