Al een aantal weken beschrijven we hier op Ondergewaardeerde Liedjes de Hollandse Zomer. Lekker weg in eigen land. En dat is heerlijk. Eindelijk kan er recht gedaan worden aan prachtmuziek in de Nederlandse taal. Want echt, zoals ik al vaker heb geroepen, Nederlandstalig is meer dan TROS Muziekfeest op het plein. Met alle respect uiteraard.
Wanneer we het dan over Nederlandstalige muziek hebben, dan mag er eigenlijk één naam niet ontbreken deze zomer. Ik heb het over André Hazes, de Godfather van het Levenslied. Want dat is Hazes; hij is zanger van het levenslied.
Met gebroken stem en tonnen gevoel beschrijft Hazes de pijn en het verdriet van alles om hem heen. De liefde uiteraard ook. En meer van zulks. Don Hazes staat daarin nog steeds ver bovenaan.
Het is zo jammer dat Hazes de laatste jaren, na zijn dood in 2004, zo vreselijk uitgemolken is. Hazes is een merk geworden. De zingende Van Gogh. Dood levert het meer op dan levend. En dat is best een beetje wrang.
Kijk, je kunt uiteraard ook gewoon zeggen dat het mooi is dat zijn oeuvre op deze manier in stand gehouden wordt. Het gevaar is wel dat een overkill al snel op de loer ligt. Elk jaar een paar volle karaokende Ziggo Dome’s, het had voor mij niet gehoeven.
Maar goed, het went. En het fijnste, aan de muziek veranderd niets. Die blijft als een vol blik Heineken overeind staan.
In 1999 leerde Nederland Hazes opnieuw kennen door de waanzinnige documentaire Zij Gelooft in Mij van John Appel. Het schetst een zeer intiem en ongekend eerlijk beeld van Hazes in zijn dagelijkse leven. Onzeker. Bang. Er hangt een zweem van meelijwekkende tragiek om de persoon Hazes heen. Vaak alleen in een veel te groot huis. Zittend aan de rand van zijn zwembad met een blikje bier, zwaaiend naar voorbij varende bootjes. Alleen. Voor de tv op een stoel omgeven door een zee van Gouden Platen. Alleen. Met zijn rijmwoordenboekje, bladerend op zoek naar de tekst voor een nieuwe hit. Alleen.
Het is tegelijkertijd boeiend en ietwat ongemakkelijk om te zien. De man heeft zoveel tragiek en verdriet in zich dat het bijna niet meer te doen lijkt.
Toch is dit iets wat mede bij zal hebben gedragen aan zijn grootste kracht; de muziek. Je kunt nog zo’n kunstig zanger zijn, maar als het niet écht is, dan werkt het allemaal net wat minder. Een nep Rolex doet hetzelfde als een echt exemplaar, maar er zit een stuk minder beleving, gevoel en liefde in. Hetzelfde geldt voor muziek.
Hazes was een groot liefhebber van de ultieme gevoelsmuziek; de Soul en Blues (zool en bloes aldus Hazes zelf). En eigenlijk kun je daar wel een parallel in vinden. Het emotionele levenslied kreeg dankzij Hazes een heel andere invulling. Het werd moderner. Weg met het draaiorgel, de harmonica en andere Zangeres Zonder Naam-treurigheid, maar gewoon meer van nu.
Aan het begin van de jaren ’80 sloeg Hazes in als een bom. Bij iedereen, want in die periode haalde men heel snobistisch direct de neus op voor alles Nederlandstalig. Na wat losse hits was zijn album Gewoon André een doorbraak van jewelste. Hits als ‘n Beetje Verliefd, Zeg Maar Niets Meer, Voor Mij Geen Slingers Aan De Wand en natuurlijk de klassieker Zij Gelooft In Mij stonden op deze plaat. Hazes ging als een malle.
Persoonlijk vind ik dit – over-all gezien – de beste periode van Hazes. Het album dat vóór Gewoon André uitkwam,was de plaat ‘n Vrien’ (met op de cover André mét vlinderstrik, alleen daarom al goud). Op deze plaat stond het prachtige Het Is Koud Zonder Jou, maar het echte, toch wel vergeten, pareltje is Wat Is Dan Liefde. Och mensen, wat een heerlijk nummer is dat.
Heel laag zingend begint Dré om vergeving te vragen na een duidelijk slippertje. Daarna vraagt hij,
Liefde, wat is nou liefde?
Vergeven hoort ook bij de liefde!
Ja Dré, lekker makkelijk. Zo werkt het dus niet hè?
Hoe dan ook, in de daaropvolgende coupletten blijft André het, zittend op z’n knieën, maar proberen. Maar helaas. Na een laatste wanhoopskreet ‘Beantwoord mijn liefde!’ volgt er nog een ohhhhhhhh lalalalala en dan is het klaar. Niks. Daar zit je dan. Op je knieën. Met je vlinderstrik.
Laten we nu gewoon eens met z’n allen André in onze armen sluiten om wat hij is. Een begenadigd zanger met een zeldzaam gevoel voor emotie. En die zijn zeldzaam.
Lekker weg in eigen land. Ondergewaardeerde Liedjes trekt het in juli en augustus iets breder, want we zoeken naar onbekende pareltjes in de Nederlandse taal. Niet in een battle, maar door zonovergoten individuele verhaaltjes. We willen bewijzen (zien) dat er wel degelijk goede rock, gevoelige ballads en muziek van internationale klasse in onze prachtige taal geschreven kan worden.
Volg de Hollandse Zomer ook op Spotify:
De volgende liedjes staan helaas niet op Spotify:
Splitsing – Wind En Zeilen
R.K. Veulpoepers B.V. – Den Egelantier
Carrera & Shaver Girl – Het Rock & Roll Gevoel
Dierenpark – Poppiedool
The Clungels – Dat Had Ik Nog Nooit Gedaan
Robert Long – Na Zijn Dood
Toontje Lager – Contactrock
Koot & Bie – Dat Is De Blues
