Al eerder schreef ik een bijdrage over een cover: Ocean Breathes Salty van Sun Kil Moon. Een cover die zo is verbouwd dat je het origineel nauwelijks meer herkent.
Het liedje dat ik nu uitlicht gooit het over een iets andere boeg. Hier wordt een geweldig origineel – een klassieker – onwijs dichtbij gebracht door één van de grootste dames die de jaren 90 heeft voortgebracht: Tori Amos.
Deze coverstory gaat over Thank You van Tori Amos. Laatst kwam het nummer voorbij in de auto en wel in de live uitvoering van het concert uit Montreux 1991. Wow! Een cover die je aanvliegt, beetpakt, omringt en je nooit meer loslaat. Daar moest wel een coverstory over komen..
Tori Amos brak in 1991 door met haar geweldige plaat: Little Earthquakes. Ik denk dat het 1997 is geweest dat ik het album leerde kennen. Ik kreeg het op een cassettebandje, welke ik grijs gedraaid heb. Het album heeft op een of andere manier alle facetten in zich die muziek kan brengen. Helaas was ik in 1991 pas 9 jaar oud. Net te jong om vooraan te staan en Tori te ‘aanbidden’. Op zo’n moment wil je ineens muzikant zijn, of desnoods roady, of dienstdoen als pianokruk. Als je het maar van dichtbij mag meemaken.
Zestien jaar later zag ik haar op Rock Werchter. Een geweldig optreden! Al miste het de onschuld, passie en het enthousiasme wat je in de Montreux opnamen terugziet.
Bekijk de opname maar eens goed. Het is een schitterend (liefdes)liedje zoals ze het brengt. De tekst komt nadrukkelijker tot zijn recht dan bij het origineel het geval is.
If the sun refused to shine
I would still be lovin’ you
When mountains crumble to the sea
There’ll still be you and meKind woman, I give you my all
Kind woman, nothing moreLittle drops of rain whisper of the pain
Tears of loves lost in the days gone by
My love is strong, with you there is no wrong
Together we shall go until we dieMy, my, my
Inspiration’s what you are to me
Inspiration, look seeAnd so today, my world it smiles
Your hand in mine, we walk the miles
Thanks to you it will be done
For you to me are the only one
Happiness, no more be sad
Happiness….I’m glad
Het origineel van Led Zeppelin is natuurlijk ook prachtig. Maar de versie van Tori Amos blijft mijn favoriet! Dat krachtige, mooie en technisch super uitgevoerde Pianospel, de prachtige beheerste stem met de uithalen, trillers en ademaanzetten.. Het brengt je naar het puntje van je stoel als je luistert. Een van haar mooiste covers wat mij betreft. Een aanrader om je eens in te verdiepen. Maar pas op want voor je het weet word je ook gegrepen door de charmes van deze dame. In dat geval mag Live at Montreux 1991/1992 niet in je muziekcollectie ontbreken!
