Een paar keer per jaar moet Bill Withers huize Vet even aandoen. De laatste aanleiding was het prijsnummer van het nieuwe album van Paolo Nutini (een graag geziene gast op dit blog). Ik vind dat hij in dit geweldige Looking For Something de grote Bill Withers waarlijk naar de kroon steekt.
Dan de meester zelf. Wat kwam hij deze week weer binnen, de openingszin van Hope She’ll Be Happier.
Maybe the lateness of the hour
makes me seem bluer than I am
Zoals ik hier al eens eerder liet doorschemeren, word ik week van teksten waarin de artiest zich groot houdt, ondanks zijn intense (liefdes)verdriet. U mag daar gerust uw conclusies over mijn persoonlijkheid bij trekken.
Ramses en Bill, ik leef iedere keer zo met ze mee.
Het brengen van een verder best clichématig break-up-liedje kun je gerust aan Bill Withers overlaten. De studioversie is prachtig, deze live-versie uit 1974 heeft een legendarische status. De versie van een jaar eerder (hoor hem hieronder) roert mij tot tranen.
