En dan kom je ineens een album tegen van een volslagen onbekende zangeres, met op track twee een gastbijdrage van Prince, op track drie een gastbijdrage van Erykah Badu en op track vier een gastbijdrage van Solange (meer dan alleen ‘de zus van’) Knowles. What the heck?
Dat moet dan wel een dingetje zijn, die Janelle Monáe. Wat blijkt? Naast de featured artists is niemand minder dan president Obama fan.
We hebben hier van doen met een R&B-zangeres die al aan album nummer drie toe is. De eerste twee platen waren alles behalve makkelijk behapbaar en bij het pas verschenen The Electric Lady moet je ook wel even oppassen dat je niet duizelig wordt voordat je eraan begint. Zoals gezegd, doen er enkele groten der aarde mee, maar het plaatje telt ook nog eens niet minder dan 19 tracks. Te veel? Jawel! Een paar nummers zijn echt iets te gladjes. Bovendien prijs ik de dag dat die oervervelende interludes met grappende dj’s of andere ongein bij wet verboden worden. Electric Lady bevat er vier, plus twee bloedpretentieuze ‘ouvertures’.
Maar als je al die ballast wegsnijdt, houd je wel een van de beste R&B-albums van de laatste jaren over. Wát een stem heeft deze mevrouw en wat slaagt ze er goed in de boel spannend te houden. Te spannend voor het grote publiek? Ach nee, Dance Apocalyptic is niets minder dan een superhit!
Zie hier een behoorlijk spetterende versie van die hit bij David Letterman.
Wekelijks rangschikt Martijn Vet zijn favoriete actuele liedjes in de Vette Vijftien. Op Ondergewaardeerde Liedjes belicht hij iedere week een van de binnenkomers.
