Nee, ik ben geen Tourliefhebber. Ik heb er ook geen problemen mee. Jongensboekverhalen, list en bedrog, vrienden die vijanden worden en andersom, de Tour is als het leven zelf, dus wat kun je daar nou op tegen hebben. Ook over doping wil ik niet te moeilijk doen. Zelfs het spijkerpoepen op willekeurig welke braderie schijnt niet meer zonder te kunnen, dus soît.
Nee, wat mij ieder jaar weer verbaast (nicht ärgern, nur wundern, zeggen ze in het land van Jan Ullrich), is de verslaglegging op radio en tv van dit evenement. En dan meer bepaald het feit dat daar sinds 1903 niets maar dan ook niets aan is veranderd.
Over Koning Mart… Ach, Koning Mart. Nee, laten we onze pijlen richten op Radio Tour De France.
Zo hoop ik dat de bedenker van de Tourflits!-Tourflits!-Tourflits!-Tourflits!-jingle niet zo stom is geweest zijn klusje voor een fixed price aan te nemen. Want al krijgt hij maar één cent per Tourflits!-Tourflits!-Tourflits!-Tourflits!, dan nog zal hij inmiddels kraaiend van de pret zijn dagen kunnen slijten in een hangmatje op een Bounty-eiland.
En ik gun hem zijn Tourflits!-Tourflits!-Tourflits!-Tourflits!-royalty’s van harte.
Nu ik erover nadenk: de bedenker van de Tourflits!-Tourflits!-Tourflits!-Tourflits!-jingle zou gemakkelijk dezelfde persoon kunnen zijn als degene uit wiens brein het eveneens onverwoestbare padapapapapaaaa-padapapapapaaaa-muziekje is ontsproten. Maak daar maar een hangmatje en twee bedienden met waaiers en cocktails van. Ka-ching!
Wat ook niet helpt, is dat, en ik overdrijf dit niet, ie-de-re keer als ik per ongeluk op Radio Tour de France afstem nét Une Belle Histoire als volgende plaat op de playlist blijkt te staan. Niet zonder leedvermaak stel ik me dan de paniek in de studio voor, wanneer op een groot paneel ergens een rood lampje opzichtig begint te knipperen zodra mijn radiotoestel verbinding maakt. “Techniek, Vet pikt weer aan, Belle Histoire, nu! Ja, ik wéét dat Nathalie vooraan staat, maar die kan ook ná de terugblik op 1980, ja!” Kortom, u, de doorgewinterde wielerliefhebber, mag blij zijn dat ik hooguit één keer daags inschakel, anders zou u de godganse dag worden bestookt met Une Belle Histoire. Wat best een mooi liedje is, maar zo’n Groundhog Day-ervaring gun je je gevaarlijkste achtervolger niet.
Enfin, wat doet de verwondering van die ene ignorant ertoe? Als ploegleider zou ik mijn winning team ook mooi niet veranderen. Al zou ik zó graag één keer bij het inschakelen iets anders dan Une Belle Histoire horen. Maakt niet uit wat, maar als ik het dan toch mag zeggen het liefst Les Négresses Vertes!
In deze zomerserie gaan we op zoek naar het mooiste Radio Tour de France-liedje, samen met de wielerblog Café de la Poste. Zolang de Tour duurt, uiteraard. Er wordt niet gestemd, er is geen winnaar – laat staan een gele trui-drager. Ook meedoen? Laat je keuze achter in de comments of mail.
