Cloud Nothings – Wasted Days

Eén van de tofste bands van het moment, en ik ben ze al twee keer misgelopen.

Cloud Nothings is vuige gitaarrock die nog het beste doet denken aan Bleach van Nirvana. Schorre stem, depri teksten, raggende drum, maar stiekem erg poppy.

Op SXSW werden ze door 3 Voor 12 uitgeroepen tot beste band. Best opvallend, als je bedenkt dat hun eerste twee albums nauwelijks aansloegen. Maar met Attack on Memory (2011) heeft de band uit Ohio een catchy meesterwerk afgeleverd waarmee ze ineens op alle grote festivals terechtkomen. De opbouw van de set: weinig oude nummers, veel nieuwe liedjes, eindigen met een uitgespannen jamsessie op Wasted Days.

Waarover later meer.

De eerste keer dat ik de mogelijkheid had om Cloud Nothings live te zien was in mei van dit jaar, in de Effenaar. Een zomers weekend, ik met mijn gezin in de Ardennen, op het laatste moment besloten om af te haken bij de Cloud Nothings en me in plaats daarvan aan te sluiten bij de barbecue.

Dit weekend staat de band op Lowlands. Deze week heb ik onverwacht (toch nog) kaartjes in de schoot geworpen gekregen, maar ik kan er helaas alleen zondag zijn. En dus mis ik: juist ja.

Gelukkig was daar vandaag de livestream op YouTube, die me tijdens het werk in de adrenalinemodus deed schieten.

En ondergewaardeerd? Dat zijn misschien wel alle liedjes op Attack on Memory, want hitjes zijn er tot dusverre niet gescoord. Nou vooruit, Stay Useless is tot nu toe wel een beetje hun bekendste nummer (lees ook de ode aan dit liedje op Nummer van de Dag).

Maar ik wil toch nog graag eens Wasted Days willen zien, live. Die ragsessie. Met die ene repeterende zin, die zo typerend is voor hun teksten (en waar je je zoveel bij kunt voorstellen):

I thought I would be more than this.