Band of Skulls is zo’n band die zo uit de jaren zeventig lijkt te zijn gelopen (tijdperk Led Zeppelin en Lynyrd Skynyrd), maar toch heel erg ‘nu’ is. Hun bluesrock past moeiteloos in het rijtje White Stripes, Black Keys en Alabama Shakes.
Hoewel ze klinken alsof ze uit het zuiden van de VS komen, is Band of Skulls een Britse band. In Nederland scoren ze tot nu toe één hit: het aanstekelijke stampen-klappen-en-pompen-nummer I Know What I Am (zelfs de clip doet White Stripes-achtig aan).
Hun debuutalbum Baby Darling Doll Face Honey is een erg sterke, afwisselende plaat. Hoewel I Know What I Am de duidelijke single is, zijn er nog twee liedjes die meer aandacht hadden verdiend: het ultieme live-liedje Fires (afwisselend rustig en hard, meebrulrefrein), maar vooral Honest.
Honest klinkt als een Fleetwood Mac-ballad van Christine McVie, maar dan met de neerslachtigheid van Something In The Way van Nirvana.
