Waar kennen we dEUS ook alweer van?
Als het gaat om hits: nergens van. In tegenstelling tot hun thuisland België, waar ze nog wel eens een hitje scoren, hebben ze in Nederland nooit hoog in de lijsten gestaan.
Niet dat ze het niet geprobeerd hebben: verschillende liedjes hebben aardig wat airplay gehad (op onder meer 3FM), sinds hun eerste album Worst Case Scenario begin jaren negentig: Hotellounge (Be The Death Of Me), Suds And Soda, Little Arithmetics, Instant Street, 7 Days 7 Weeks en The Architect.
Waar niet meer van?
Laten we eerlijk zijn: erg radiofähig zijn ze natuurlijk ook niet. dEUS maakt grillige, onvoorspelbare muziek die het nu eenmaal niet lekker doet in Arbeidsvitaminen. Toch zijn hun ballads redelijk verteerbaar, waaronder Eternal Woman, The Real Sugar, Serpentine, Sister Drew.
Ook hun schaduwtje is een ballad. Om het belang van dit liedje te begrijpen, moeten we even terug naar de carrière van dEUS in vogelvlucht.
Grofweg kun je het werk van dEUS tot nu toe indelen in twee delen: de eerste drie albums (1994-1999) en de laatste drie (2005-2011). Daar tussenin heeft de band een pauze van zes jaar gehad en een flinke vernieuwing ondergaan, ook qua bezetting.
Om het vuur van de fans niet helemaal te laten doven, werd in 2001 een best of-album uitgebracht. Zoals dat hoor, mét een nieuw liedje. En laat dat liedje nou net een van de mooiste liedjes van de band zijn – en misschien wel het enige liedje dat ooit kans zou hebben gehad om een hitje te worden.
Maar natuurlijk heeft het niet zo mogen zijn. Een klein voordeel hiervan is dat ik Nothing Really Ends hier mag brengen. Wat een briljant nummer; het klinkt als een regenachtige herfstavond, met een gure wind. Maar zoals altijd bij dEUS, zit er een onverwachte wending in. Die komt in het tussenstuk, na het tweede refrein: ineens lijkt de zon een beetje door te breken:
You lost that feeling
You want it again
More than I’m feeling
you’ll never get
You had a go at
all that you know
You lost that feeling
so come down and show
Om vervolgens toch weer verder te gaan op de melancholische tour.
Overigens heeft dit liedje het ook geschopt tot een CD die is samengesteld door Leo Blokhuis, over liedjes niet mogen worden vergeten. Couldn’t agree more, Leo.
