The Ink Spots – Address Unknown

Dit is denk ik wel een dingetje hoor, schat ik zo in. Het volgende fragment moet wel het oudste stukje muzikale geschiedenis op deze site zijn, het kan bijna niet anders, toch?

Het nummer komt namelijk uit 1939. Ja, echt. Negentien-negen-en-dertig. Het nummer van de in die tijd toch redelijk succesvolle The Ink Spots is dus gewoon keihard 76 jaar oud. Als het een persoon was geweest, dan had hij/zij er al een ruime tien jaar aan gezellig pensioen opzitten. Ik was toen -46 jaar. Om het maar even in perspectief te plaatsen.

Anyway, het is oud, dat lijkt me duidelijk.

Een nummer als dit is natuurlijk geen nummer dat je in één van je vaste playlists terug zult vinden. Zelfs niet binnen die schizofrene Dr. Jekyll & Mr. Hyde-collectie van mij. En toch is het een nummer waarvan ik ontzettend kan genieten. Hoe dan?

Door een tv-serie. Zo simpel kan het zijn. Muziek maakt een serie vaak tot wat het is. Het tilt het als het ware naar een hoger platform.

Heer en Meester binnen dit genre is wat mij betreft nog steeds het oppermachtige The Sopranos. De Soundtrack van deze serie is weergaloos, met als bekendste hoogtepunt Don’t Stop Believing van Journey.

Life On Mars deed hetzelfde met het gelijknamige nummer van Bowie. Deze Britse serie (blijf ver weg van de Amerikaanse remake!) is ontzettend sterk, ook weer mede door zijn soundtrack. Een aanrader, maar dat terzijde.

En dan is er natuurlijk nog Breaking Bad, dat na een zinderende finale afsloot met Badfinger’s Baby Blue. Een scene die ik met gemak tien keer achter elkaar kan kijken.

Via dit mooie bruggetje belanden we aan bij de spin-off van die laatste genaamd Better Call Saul. Voor de kenners en fanboys onder u hoef ik niets toe te lichten, en gaat er gelijk een belletje rinkelen. Toch, voor de niet fanatici, zal ik een korte toelichting geven over de persoon Saul. Saul Goodman. Hij is een louche advocaat in de suffige Amerikaanse stad Albuquerque in New Mexico die zich bezig houdt met alles wat niet mag. Veel fouter worden ze niet. En toch kun je geen hekel aan de man hebben. Hoe fout ook.

Omdat ik een bloedhekel heb aan spoilers en met name de mensen die spoilers klakkeloos de wereld in slingeren, zal ik me daar niet mee bezig houden. Hoe het Saul dus vergaat in Breaking Bad, hou ik voor me.

De serie Better Call Saul, speelt zich in verschillende perioden in de carrière en het leven van Saul af. Hoe is hij de man geworden die hij in Breaking Bad was?

De serie begon deze week met maar liefst twee afleveringen en is vanaf nu wekelijks te volgen via Netflix. Ik keek het. Met de nodige scepsis, want ja, een spin-off is nou niet direct het beste recept voor een geweldige serie.

Ik kan er kort in zijn; Het is geweldig. De serie (gemaakt door hetzelfde team als Breaking Bad) voelt ergens vertrouwd, maar heeft toch een volledig eigen vibe. En dat is ontzettend knap om, opgroeiend naast een reus als Breaking Bad, jezelf na slechts twee afleveringen al zo sterk neer te zetten.

De meeste indruk op mij persoonlijk, maakte de opening van de serie. Prachtige, stijlvolle zwart-wit beelden van Saul in een troosteloze omgeving, begeleid door dit nummer. Het hele nummer, intergraal. En dat was raak. Keihard. Het klopte gewoon, en alles smolt in elkaar als een zak gummibeertjes op het dashboard van je auto tijdens een warme zomerdag. Een genot.