Jim Reeves vloog op 31 juli 1964, als beginnend piloot, met zijn pianist Dean Manuel naar huis. Het was z’n laatste vlucht. Terechtgekomen in een zware storm ging het mis. Jim boorde het kleine toestel met z’n neus in de grond en werd twee dagen later gevonden. Morsdood. Slechts veertig jaar oud. Heel de V.S. in rouw achterlatend. Reeves, begonnen als DJ die tussen de plaatjes door zong, kende vanaf begin jaren vijftig grote successen met onder andere Mexican Joe en Bimbo. Ook na zijn dood scoorde hij nog hits, zoals zijn versie van Cindy Walkers Distant Drums die daarmee die van Roy Orbison tot op de dag van vandaag overschaduwt.
Jim Reeves is vooral bekend van het gewaardeerde lied He’ll Have To Go, al neemt de waardering evenredig af met het uitsterven van zijn fans. Zo stond Reeves in 2012 nog met dit nummer en Distant Drums en I Love You Because nog in de Top 2000. Nadien niet meer. He’ll Have to Go verhaalt over de man die in het café zit en, vermoedelijk in een wanhopige poging, via de telefoon zijn vrouw probeert over te halen haar nieuwe vlam eruit te gooien.
Put your sweet lips a little closer to the phone
Let’s pretend that we’re together, all alone
I’ll tell the man to turn the jukebox way down low
And you can tell your friend there with you he’ll have to go
Vanaf begin vorige eeuw bestaat het fenomeen answer song. Het reageren op een lied. Eén van de eerste was I’ve Got The Yes! We Have No Banana Blues, als antwoord op Yes! We Have No Bananas. Vooral in de blues en country werd er op elkáár gereageerd. Zo was I’m a Man van Bo Diddley een reactie op Hoochie Coochie Man van Muddy Waters, die vervolgens weer met Mannish Boy op Diddley antwoordde. Heel bekend is Sweet Home Alabama van Lynyrd Skynyrd, hun sneer naar Neil Young’s Southern Man en Alabama (let op de volkomen foute vlag achter de band). Ook Jim Reeves ontving een antwoord, gezongen door Jeanne Black.
I am glad you’ve finally called me on the phone
I’ve been waiting here tonight but not alone
You broke the date that we had made just yesterday
Now there’s someone else who’s here, he’ll have to stay
Met de jukebox zachtjes op de achtergrond boort Jeanne Jims laatste restje hoop de grond in, zoals Jim met zijn vliegtuigje deed. Een dikke vinger krijgt hij. Hij mag haar dan wel vragen die andere weg te sturen, zelf heeft hij iedere keer een scharrel. Ook nu weet zij dat hij weer met een ander is en zo laat zien dat zijn belofte van een dag eerder geen stuiver waard is. Zijn stuivers gaan naar de kroeg en andere wijven, dus veel plezier ermee. Jeanne blijft bij haar nieuwe vlam die haar pas écht liefdevol in zijn armen houdt. Pure tederheid. Niet dat fake-gedoe van hem.
Goodbye Jim! Tuut tuut tuut tuut tuut.
