In de Snob 2000 op#801
Mijn eerste Lowlands was in 1997 en eigenlijk vooral omdat ik dat jaar niet naar Dynamo Open Air kon, vanwege een schooltrip naar Rome. Ik ging vooral voor de Vans Warped tour, met onder andere Sick Of It All, Millencollin en afsluiter op die zondag: Pennywise. Ongeveer 20 minuten na de start van het optreden gebeurt er iets (waarschijnlijk een vrouw die van het podium viel), waardoor de band geïrriteerd raakt en iedereen oproept het podium op te komen. In mijn beleving – want inmiddels ruim twee decennia later – kreeg ik een voetje van een voor mij vreemde kerel, klom ik het podium op en stond ik aan de rand van het twee meter hoge Dommelsch podium. Toen de band Bro Hymn inzette was de euforie groot. Om mij heen zag ik mensen aan de haal gaan met onderdelen van het drumstel, maar vooral ook veel plezier en saamhorigheid om het podium op te komen en er vooral niet af te donderen, omdat het inmiddels overvol was.
Bro Hymn bestaat eigenlijk maar uit één riff, die ook nog eens zeer eenvoudig is om te spelen. Er zitten wat tempowisselingen in en de basgitaar speelt de riff wel eens alleen, maar de kracht zit ‘m natuurlijk in het refrein dat iedereen na één keer wel kan meebrullen (en laten we eerlijk zijn: iedereen moet dit nummer ooit meegejoeld hebben in een kroeg, op een festival of voor mijn part in de lokale feesttent of soos). Daarnaast is de totstandkoming van het nummer ook bijzonder. Er zijn twee versies van opgenomen: eentje als afsluiter op het debuutalbum uit 1991 en eentje op Full Circle uit 1997 met als titel Bro Hymn (tribute). Beide versies zijn vrijwel identiek zijn, maar er zit een verschil in de teksten. De tekst van de versie uit 1991 gaat over drie overleden vrienden van bassist Jason Thirsk (Carlos Canton, Tim Colvin en Tom Nichols) die worden aangehaald in de tekst als Canton, Colvin Nichols, this one’s for youuuu. Vijf jaar later was Thirsk zelf het pad afgeraakt wegens alcoholverslaving en de band uitgezet, waarna hij in 1996 overlijdt door een ‘self-inflicted gunshot wound’ (waarschijnlijk zelfmoord). Het jaar erna nam de band het nummer nog een keer op in een soort live studio versie waarin de tekst gewijzigd is in Jason Matthew Thirsk this one’s for you! en aan het eind nog een keer herhaald wordt door zijn broer Justin die er een emotioneel Jason, my brother this one’s for youuuu van maakte.
Over het optreden op Lowlands zou de Groene later het volgende optekenen: De vergelijking dringt zich op met 1964, het Scheveningse Kurhaus. Daar moesten de Rolling Stones al na een kwartier hun eerste concert op Nederlandse bodem afbreken omdat de fans het meubilair van de zaal kort en klein sloegen. Maar hier, op het festivalterrein in de Flevopolder, is van agressie geen spoor te bekennen.
Ik wil niet zover gaan als de vergelijking met de Stones, maar rock ‘n roll was het zeer zeker. Na Bro Hymn was de set te brak om nog verder te gebruiken en was het optreden voorbij. Nog lang heeft het ‘wooooooo ho ho hoooooooo’ refrein over het terrein gegalmd als een ode aan saamhorigheid en broederschap. Een meer episch einde van een optreden kan ik mij niet herinneren.
