Sinds ik blog heb ik een lijstje met artiesten of nummers waarvan ik denk daar ooit een verhaaltje over te schrijven. Het lijstje zit deels in mijn hoofd en staat deels op allerlei papiertjes die rond m’n PC slingeren. Afhankelijk van inspiratie, idee of ingeving of passend bij een battle-onderwerp rolt er iets uit. I Walked With A Zombie zat al langer in mijn hoofd, of eigenlijk zat Roky Erickson langere tijd in mijn grijze cellen; zijn wandeling met een levende dode de bijpassende keuze. Gaat ie zelf dood! Ja, nu moest ik wel. We lopen een eindje met Roky mee.
Roky (Roger Kynard) was de oudste van vijf broers Erickson. Zijn moeder zong en goot muziek met de paplepel naar binnen. Roky kreeg op z’n vierde pianoles. Hij was gek op James Brown, Little Richard en Buddy Holly, strips en horror. Zijn jongste broer, Sumner, ging ook de muziek in en bracht het tot tubaspeler van het Pittsburgh Symphony Orchestra. Een geheel andere stijl, maar diezelfde Sumner hielp Roky rond het begin van deze eeuw weer op de been. Ook Henry Rollins, een groot fan van Erickson, deed toen een duit in het zakje. Hij betaalde Roky’s kunstgebit. Kortom, het ging weer goed na tijden van drugsgebruik, psychoses en een leven in schulden.
In ‘68, 21 jaar oud, was Erickson gedwongen opgenomen na zijn eerste psychose. Het overmatig gebruik van marihuana en LSD heeft de latent aanwezig zijnde schizofrenie waarschijnlijk tot uiting gebracht. Gevolg: levenslange behandeling en medicatie. Hoewel hij voor drie jaar in een gesloten inrichting verdween en elektroshock therapie onderging, bleef hij muziek maken. Met medepatiënten richtte hij de Missing Links op. Opmerkelijk detail: Roky was de enige die niemand had vermoord.
We hebben het over een alom gewaardeerd muzikant, maar hoofdzakelijk bekend bij de puristen als pionier van de psychedelische rock. Van hits moest hij het niet hebben, zijn ‘gekte’ trok vooral de aandacht. Alleen You’re Gonna Miss Me, de debuutsingle van The 13th Floor Elevators, toen er nog niets aan de hand was, had in 1966 bescheiden succes. Eigenlijk past Roky Erickson goed in een rijtje met Syd Barret, Skip Spence en Brian Wilson – allen muzikanten met een door drugs en psychiatrie getekend leven.
I Walked With A Zombie begint met het refrein. Tenminste, dat doet zo vermoeden. Je denkt dat ie overgaat naar het couplet, maar refrein en couplet zijn hetzelfde en zo gaat het nummer door, tekst afgewisseld met een instrumentaal stukje. Let op de glinsterende gitaarlijnen.
I Walked Whit a Zombie
I Walked Whit a Zombie
I Walked Whit a Zombie, Last Night
Het is meermaals gecoverd, waarvan R.E.M.’s versie de bekendste is. Michael Stipe c.s. namen het op voor het uit 1990 daterende album Where the Pyramid Meets the Eye. Een eerbetoon aan Roky. Bedoeld om hem financieel weer op de rails te krijgen én om hem onder welverdiende aandacht te brengen. ZZ Top, The Butthole Surfers, Primal Scream en The Jesus And Mary Chain leverden eveneens bijdragen. Maar schizofreen is schizofreen, het bleef behelpen, ook met nieuwe tanden. Vrijdag 31 mei overleed hij, op 71-jarige leeftijd. Stond ie maar op uit de dood…
