Je vraagt je toch echt af hoe sommige hersenkronkels bij bepaalde mannen ontstaan. Met name dan die types die menen dat ze ergens recht op hebben, omdat ze de dame in kwestie een drankje of een lift hebben gegeven hebben of hen mee uit eten hebben genomen. Nee is nee, tenslotte. Nou moet ik wel heel eerlijk bekennen dat de Zweedse wetwijziging mij een beetje doorgeslagen lijkt. Je moet de tegenpartij duidelijk vragen of zij/hij er mee instemt. Hé schat, weet je zeker dat je van bil wilt gaan? Het voelt een beetje als een ‘romance-killer’, maar hoe ga je nu bewijzen dat wel of geen toestemming verleend is? Een geluidsopname maken van de vraag en het antwoord? Even vragen of zij of hij dit op papier zet?
Lang geleden – toen ik nog vrijgezel was – stond ik met collega’s in een bar op Schiphol-Oost een pintje te drinken. Ik stond met een leuke dame – die ik overigens goed kende – te keuvelen. Het was overduidelijk dat we de avond ergens anders wilde voortzetten, zodat ik afrekende. Ik had overigens maar drie biertjes op, want ik had een aanwezige vriend beloofd hem naar huis te rijden. De heerlijke dame was al eerder langs geweest, dus ik gaf haar de huissleutel, zodat ze zich vast comfortabel kon maken. Echter, nadat ik de vriend had afgezet en vlak bij huis was voelde ik mij niet goed worden en ging het licht – figuurlijk – uit. Geen idee hoe ik thuis ben gekomen. Ik kan mij namelijk helemaal niets herinneren. De dame in kwestie vertelde me later dat ik het huis in strompelde en in een vreemde slaap viel waar ze mij niet uit kon krijgen. Ze is toen maar naar huis gegaan.
De volgende ochtend werd ik wakker met een soort kater en toen ik het raam uitkeek stond mijn auto dwars op de parkeerplaats met de deuren open. Er was niets uit gestolen, maar ik kon mij ook niet voorstellen dat ik deze zo achter gelaten had. Het zal wel, want de autosleutels lagen op de tafel. De enige logische conclusie die ik dus kon trekken was dat iemand iets in mijn biertje moet hebben gegooid en waarschijnlijk in de veronderstelling dat dit het glas van die knappe dame was. Ik had te weinig op om dronken te zijn en bovendien zou mijn maat nooit in de auto zijn gestapt of mij vanaf zijn huis hebben laten wegrijden wanneer hij de indruk had gehad dat ik stomdronken was. Maar stel nu dat ik de dame niet had meegenomen? Wat zou er dan met haar gebeurd zijn? Sindsdien heb ik mijn drankjes nooit meer onbeheerd laten staan en houd het glas in mijn hand tot het leeg is.
De allereerste single van de Amerikaanse ska-punkband Sublime gaat over dit onderwerp. Het werd geen hit; de re-release in 1995 leverde veel airplay, maar geen commercieel succes op. Het album 40oz. To Freedom werd wel dubbel platina. Brad Nowell’s Dalmatiër, Lou Dog, is ook in de video, maar beet zijn baasje in de lip waardoor hij voor hechtingen het ziekenhuis in moest. In 1996 overleed zanger Nowell aan een overdosis heroïne en heeft niet meer kunnen meemaken dat de band’s laatste album 5 x platina opleverde.
